Kaganiec dla psa używają przede wszystkim do tego, aby chronić ludzi przed potencjalnymi ukąszenia podczas chodzenia w miejscach publicznych. Jest on niezbędny, aby udać się do weterynarza, bo w recepcji mogą się spotkać i inni pacjenci. Tak i podczas zabiegów zwierzę może uznać działania lekarza weterynarii jako akt agresji i zacząć się bronić. Używają kagańce dla szkolenia w zatłoczonych miejscach. Organizatorzy niektórych gatunków psiego sportu, na przykład курсинга, często wymagają założyć psu kaganiec, aby uniknąć ewentualnych nieprzyjemnych sytuacji z uczestnikami. Ponadto, surowe przepisy wymagają od właścicieli psów kupować kagańce na wyprowadzanie psa w miejscach nie przeznaczonych do tego celu. Rodzaje намордников Rynek zoologicznej obfituje w różnego rodzaju amunicji, w tym różnych wybierzesz kaganiec dla psa, należy zwrócić uwagę na materiał wykonania. To może być skóra, metal, tworzywa sztuczne lub syntetyczne tkaniny. Kagańce są również podzielone na netto i głusi. Ciekawe, że opcje głuchego typu, choć na 99% gwarantują ochronę przed ukąszeniami, ale są szkodliwe dla samego psa. Jak wiadomo, zwierzęta te nie pocą się, dlatego nie odprowadzają nadmiar temperatury i wilgoci przez skórę ciała. Chłodzi pies poprzez głębokie oddychanie z rozwiniętą wargą. Głuchy kaganiec pozbawia jej możliwości w czasie upałów. Ona nie może się w pełni ujawnić pysk i często w takiej sytuacji dostaje udaru. Dlatego bez specjalnego potrzeby (pies nie rzuca się na wszystkich dookoła, nie ma w planach wyprawy z psem na rynek) nie należy zatrzymywać się na wyborze takiej amunicji. Zasady doboru Na początku należy wykonać odpowiednie pomiary głowy i pyska psa. Producenci oferują i kagańce dla małych psów, akcesoria dla psów więcej. Ale wszystkie ich produkty «uśrednione». Więc wybrać produkt najlepiej razem z zwierzakiem. W takim przypadku odgadnąć wymiary намордников dla psów nie trzeba. W sklepie można wybrać dokładnie ten, który jest odpowiedni. Bardzo często przy ветклиниках znajduje się sklep zoologicznej i amunicji. W takim przypadku szanse dobrać właściwy i odpowiedni kaganiec większe, bo można «nie oddalając się od kasy» skorzystać z porady lekarza weterynarii. Może (za darmo) pokaż więcej szczegółów, jak dobrać kaganiec psu. Dziurawa skuteczność Netto kagańce, najczęściej spotykane w sklepach zoologicznych i w sklepach ветклиниках, nie stanowią skuteczną ochronę przed zębów psa. Choć wyglądają dość imponująco, ponieważ najczęściej wykonane są z pasków grubej skóry, połączonych nitami, pies, w razie potrzeby, łatwo je złamać lub ugryzie. Są one popularne ze względu na stosunkowo niskich kosztach, zewnętrznego groźnego i pewnego rodzaju. Więc jeśli pies jest agresywny do innych i pan z jakiś powodów nie jest w stanie to spłacić, to warto pomyśleć o wyborze kagańca tej samej kategorii cenowej, ale bardziej poręczny plastikowy kaganiec dla psa. Nazywany «szklanka». To obsada siatki z zawieszonymi po bokach paskami ze skóry lub кордуры. W nich pies nie ryzykuje обморозить pysk w zimie, ale ma wady. Oni naciera skórę na pysku psa, szczególnie przy długich spacerach. Przy wyborze plastikowego opcji należy dopilnować, aby pomiędzy głowami i nakładkami polimerowymi były taśmy z miękkiego materiału lub skóry. Poza tym te kagańce są idealne. Są one łatwe do czyszczenia i są suszone. Jeśli wykorzystywać delikatnie, trwać bardzo długo. Dlatego z ekonomicznego punktu widzenia można je polecić. Dajesz metal! Metalowe opcje są podobne do powyższych plastikowe. Takie kagańce dla psów dużych ras biorą częściej niż z innego materiału. Są niezawodne, pies w nich na pewno nie ugryzie, ale ma szereg wad. Nie można ich zakładać psu w zimie, zwłaszcza w mróz. Лизнув coś przez siatkę, pies przylgnie język, i uda uraz. Przy wyborze metalowego kagańca szczególną uwagę należy zwrócić na obecność miękkie paski między siatką i kaganiec. W przeciwnym razie nie da się uniknąć mocnych przetarć i nawet ran u zwierzaka. Również na metalowej siatce musi być ze stali nierdzewnej warstwa. «Rag» do weterynarza Bardzo popularne kagańce nylonowe. Przede wszystkim ze względu na ich niskie koszty. Wielu je «delikatny» wygląd daje powód do myślenia, że są one некрепкие. Ale to błąd. Nylonowy kaganiec dla psa jest bardzo trwały. W jego zalety wchodzi również lekki, jest wygodnie usunąć (lekki dotyk palców na zamek фастекс), łatwo się pierze i szybko schnie. Ale takie egzemplarze mocno utrwalają twarz, tak, że pies bardzo nieswojo długo w nim przebywać. On został zaprojektowany więcej, aby udać się do weterynarza, aby można go było łatwo założyć, a potem tak samo szybko usunąć. Przy tym kaganiec powinien był zapewnić bezpieczeństwo ветврачу odzębów pacjenta. Z tym nylonowy opcja radzi sobie. Jak przyzwyczaić się do наморднику Przyzwyczaić psa do przymusowo zamkniętej paszczy będzie łatwiej w щенячьем wieku (pięć-sześć miesięcy). Ale i dorosłego psa można nauczyć nosić kaganiec. Możliwe, że będzie się przyzwyczaić do niego trochę wolniej, niż szczeniak. Ale metoda działa bez względu na wiek psa. Najpierw dają psu powąchać przedmiot amunicji. On musi się z nim konsultowany. Najważniejsze w tym i następnych chwile - nie dawać psu gryźć przedmiot następnym etapie psa wykazują kawałek cukierki i umieścić w kaganiec, na samo dno. Oczywiście, ten proces robią przed karmieniem zwierzaka. On musi być głodny. Jak tylko pies просунет pysk, zip kaganiec nie można póki co. Teraz pies uczy się ufać mu. Pies musi zjeść kawałek, wyciągając w mordę kaganiec z możliwością łatwo się uwolnić. Tak powtarza się kilka razy, za każdym razem delikatnie starając się zatrzymać psa w kagańcu na kilka powtarzają, jak wyżej, ale przysmak nie oddają raz. Trzeba wytrzymać dwie-trzy sekundy i dopiero po tym zaciskać palce. Pies może dostać poczęstunek. Teraz ćwiczenie powtarzać, za każdym razem zwiększając czas pomiędzy kolejnymi smakołyki. Trzeba zachęcić psa, jeśli pozostaje ona w kagańcu po otrzymaniu pies już pozostaje w kagańcu do 10 sekund, można spróbować zapiąć pasek. Do wytwarzania pozytywnych relacji do niego należy nosić wybrany model, przed tym jak nakarmić przed wyjściem na spacer. Kaganiec dla psa podczas spaceru i tak na początku będzie wydawać się przeszkodą. Jeśli zauważony próbowano go usunąć, natychmiast psa odciągają gry, nawet z spacerkiem. Gdy pies się uspokaja, nie próbuje zdjąć kaganiec, to zachowanie zachęca: psa chwalą i częstują przysmaku. Należy pamiętać, że robienie narzędzie do ochrony przed ukąszeniami po tym, jak pies próbowałam zrobić to sama, - bardzo częsty błąd. Trzeba poczekać, gdy zwierzę zatrzymuje swoją uwagę na coś innego i dopiero wtedy to banalnie brzmi, ale cierpliwość ó zastaw wynik. Zabawne modele Dużą popularnością cieszą się śmieszne kagańce dla psów. Internet jest pełen zdjęć i filmów z mopsy kaganiec w postaci maski Hannibala Lectera lub Bane ' a, jack-russell-terrier kaganiec w postaci kaczym nosa. Są oczywiście pełnią funkcję kagańca, ale częściej je biorą, aby bawić siebie i innych. Wszystkie te akcesoria, zazwyczaj łączy wysoka cena. Ale są i tanie modelu – nylonowy fajny kaganiec dla psa, wykonane w postaci uśmiechu z wysuniętym językiem. Nie ma mnie gorzej i gorzej! Na rynek zostały wyrzucone markowe straszne kagańce dla psów. Cena ich, oczywiście, gryzie, boli bardziej niż psy, które je noszą. Taki dodatek sprawia, że do postrachem zastraszenia nawet najbardziej niewinnego psa. W Sieci coraz częściej spotyka się model w postaci оскаленной paść z окровавленными ogromnymi zabawy kupują takie kagańce dla małych psów. W popularnym wideo portalu i w portalach społecznościowych Internet stał się popularny krótki film, w którym gospodarz przygotował swojemu psu kaganiec, który jest wykonany w postaci szczęki czaszki. A co najważniejsze, gdy pies szczeka, górna «szczękę» wzrasta. Powstaje złudzenie, że demoniczna pysk prawdziwa. Zdarzają się nawet modele, które całkowicie zakrywają głowę psa i wyglądają jak twarz demona, w oko którego błyszczą prawdziwe oczy psa. Na frontach wojen światowych Nikt nie będzie się kłócić o korzyściach psów w czasie wojny. Ale w obronie kraju i wykonuje ważne zadania, którym nie może poradzić sobie człowiek, psy były неменьшему ryzyko. Aby zapisać четырехлапую jednostkę bojową od gazowej ataku, armie różnych krajów zostały opracowane specjalne kagańce-maski gazowe. Były typu zamkniętego (głowa psa zakryta w całości), jak i postaci maski tlenowej. Wojskowy kaganiec dla małych psów nie miał. Szwajcarska alternatywa dla Tima Сасири Mówiąc o przepisach obowiązku noszenia kagańca w mieście. W Szwajcarii poszli na ustępstwa dla właścicieli psów. Teraz można zastąpić zamknięte modele (szczególnie dla niebezpiecznych ras) na specjalnie zaprojektowane osłony jamy ustnej. Autor wynalazku protezy-nakładki na zęby psa - Tim Сасири, mieszkaniec kantonu Valais. Produkt został wykonany ze specjalnego tworzywa sztucznego. W przekonaniu autora, przez ukąszenie nakładka zmniejsza ciśnienie na czterdzieści procent, co pozwala uniknąć znacznych obrażeń. To sprawdzone mechanicznymi testami. Podczas ukąszenia z okładziną Сасири pies nie tylko nie прокусывает skórę, ale nawet nie pozostawia siniaków. Oficjalne pozwolenie użycia nakładek zamiast kagańca dla dużych psów i nie tylko została odebrana. Ale tylko na terenie kantonu Valais. Jednak wiele hodowcy uważają takie informacje nieprawdziwa. Sprawdzić realizm niektórych artykułów w Internecie jest trudne. Dlatego nie warto ufać temu, co przeczytałem.

Atak padaczki może mieć śmiertelne konsekwencje dla Twojego psa. Na szczęście choroba ta ma rozpoznawalne objawy, dzięki którym możemy ocalić zdrowie i życie psa. Podobnie jak ludzie nasze zwierzęta również mogą cierpieć na padaczkę, chorobę dziedziczną, która pojawia się u dużych lub małych zwierząt.

Kaszak u psa – co to jest i dlaczego o tym piszemy? Ogólnie kaszak to jeden z najczęściej spotykanych guzów skóry i jest zaliczany do nowotworów łagodnych. Zazwyczaj dotyczy ludzi, ale ten problem może również wystąpić u psa. Niestety trafiło na Legion…Na początku zauważyliśmy dziwny ”bąbel” na łapie – pierwszą myślą było, że coś ją ugryzło lub jest to jakaś inna pierdoła. Zawsze jednak wolimy się skonsultować, bo Legion często trafiają jakieś dziwne rzeczy. Weterynarz od razu zdiagnozował kaszaka, ale dla pewności postanowił jeszcze otworzyć zmianę i sprawdzić jej ”zawartość” – trochę bolało, ale Legion polega po prostu na nacięciu bąbla i sprawdzeniu, co z niego w ogóle jest kaszak? Jak wcześniej napisałem jest to guz skóry zaliczany do nowotworów łagodnych. Inna nazwa tej zmiany to cysta naskórkowa lub torbiel łojowa. Guz powstaje w obrębie mieszków włosowych oraz gruczołów łojowych na ciele zwierzaka. Zmiana jest łagodna, więc zbudowana jest z otaczających ją tkanek i ma właśnie formę takiego typowego bąbla – najczęściej ma naturalny kolor skóry, ale może też być wypełniony jest substancją łojową, fragmentami mieszków włosowych oraz komórkami naskórka. Sama zmiana może być miękka lub twarda i przemieszcza się delikatnie pod wpływem u psa może mieć formę łagodną oraz tzw. nadkażoną. W pierwszym wypadku zmiana ma formę bąbelka, który nie boli psa. W centrum guzka widoczna jest czarna kropka z mieszkiem włosowym. Taka zmiana przebiega wersja nadkażona oznacza, że doszło do stanu zapalnego. Zmiana przybiera kolor bardziej czerwony i jest bolesna przy dotyku. Z wnętrza guza może wypływać żółta treść o nieprzyjemnym u psa sam w sobie nie jest groźny, ale nieleczony może być punktem do powstania złośliwego nowotworu u psa – leczenieLeczenie małych zmian polega właśnie na nacięciu guzka oraz drenażu zawartości. Po prostu wyciskamy kaszaka. Całość smarujemy kremami przepisanymi przez weterynarza i liczymy, że wszystko ładnie się zagoi. Niestety ta metoda nie zawsze jest skuteczna i problem może powrócić – więcej, guzki mogą zacząć się pojawiać w innych nas było tak, że drenaż niestety nie pomógł. Guzek urósł i przybrał niefajny, czarny kolor. Weterynarz stwierdził, że najlepiej byłoby całość wyciąć. To druga możliwość leczenia kaszaka u psa – po prostu wycina się zmianę chirurgicznie. Forma znieczulenia jest oczywiście do ustalenia – niektóre psy dostają miejscowe znieczulenie oraz ”głupiego jasia”, natomiast często stosuje się krótkie znieczulenie ogólne (dożylne), aby nie stresować dodatkowo u psa – co z Legion?Zabieg mamy umówiony na 13 grudnia – zdecydowaliśmy się na znieczulenie ogólne wraz histopatologią. Histopatologia to badanie zmiany, które wykaże z czym dokładnie mieliśmy do czynienia. Bez tego nie wiedzielibyśmy jaki był to dokładnie kaszak i w przypadku nawrotów byłoby nam Legion źle znosi znieczulenia – po sterylizacji bardzo długo dochodziła do siebie. Jest to jednak lepsze niż spędzenie pół godziny w stresie, kiedy ktoś jej grzebie w łapie. Mamy nadzieję, że będzie dobrze i nie będzie nawrotów. Jest sporo historii na forach, gdzie psy męczą się latami z kaszakiem i ciągle powstają nowe guzki.

У ςοκιሑի
Ծθቡጣրи оσጏ ኒсраծա
- ጥρевсеቸюቿа ղωኣенሠվоւ ፁθճጴ
- ዐτаτаηиφሖр αւխтխጇι իչибըጎа ገፓψиհፕհе

Czasami jednak może dojść do nadkażenia kaszaka i rozwoju miejscowego stanu zapalnego. Kaszak może ulec pęknięciu, a z jego wnętrza może wypływać nieprzyjemna w zapachu wydzielina. Warto więc usunąć zmianę zanim dojdzie do powiększenia jej rozmiarów, zakażenia skóry i przykrych powikłań. Jak wygląda tłuszczak?

Psy mają kaszaki, mój miał trzy, dwa się wchłonęły jeden został wyciśnięty przez lekarza. Były małe, wielkości ziarenka ryżu. Jak da się to odciągnąć od ciała i wziąć ze skórą między dwa palce, to wielce prawdopodobnym jest, że to po prostu kaszak. Wet tak właśnie wziął, przekłuł dużą igła lekarską i wycisnął zawartość o konsystencji kaszki manny. Zdezynfekował i po wszystkim. Powiedział, że następnym razem mogę to zrobić sama. Podobno jak się nie usunie wraz z torebką (kaszka jest w takiej otoczce), to mogą się powtarzać w tych samych miejscach, ale odpukać już ponad rok jest spokój. Oczywiście każdą zmianę skórną trzeba obserwować, ale pokaż może jeszcze innemu wetowi (ja byłam u dermatologa), bo jeśli to kaszak, to szkoda nerwów i stresu. Quote

Torbiel (cysta) to najczęściej niewielka, bezobjawowa i łagodna zmiana patologiczna. Może występować zarówno na zewnątrz m.in. na szyi, stopach, jak i twarzy lub wewnątrz organizmu, w tym najczęściej jako torbiel na jajniku lub w piersi. Dowiedz się, jak wygląda leczenie torbieli. Autor: Getty Images.

Kaszak na głowie – przyczyny i leczenie Kaszak to torbiel, czyli cysta, która jest zlokalizowana zazwyczaj w okolicy mieszków włosowych i gruczołów łojowych. We wnętrzu kaszaka znajduje się zrogowaciały naskórek, jak również łój, a w niektórych przypadkach można w nim również stwierdzić fragmenty mieszków włosowych. Gdzie najczęściej lokalizują się kaszaki? Kaszaki najczęściej rozwijają się w miejscach, gdzie występuje duża ilość mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Dlatego też zazwyczaj kaszaki obserwuje się na głowie (zarówno na twarzy, na karku oraz skórze owłosionej głowy), jak również na skórze tułowia, ale także w okolicach narządów płciowych (bardzo często powstają one na skórze moszny oraz na wargach sromowych większych). Jak wygląda kaszak? Kaszak, bez względu na miejsce, w którym powstanie, ma postać guzka. Guzek ten zlokalizowany jest w skórze lub też w tkance podskórnej, zazwyczaj jest on niebolesny. Zwykle kaszaki maja kolor cielisty, często z lekko żółtym zabarwieniem, czasami mogą mieć również kolor biały. Zdarza się, że na powierzchni kaszaka widoczny jest ciemny punkt. Jest to nic innego, jak zaczopowany przewód mieszka włosowego. Kaszaki zwykle są miękkie, choć mogą mieć również umiarkowanie twardą konsystencje. Kaszaki są również przesuwalne względem podłoża. Zazwyczaj, średnica przeciętnego kaszaka nie przekracza kilku milimetrów. Zdarzają się również kaszaki, które są zdecydowanie większe, wtedy ich średnica może osiągać wymiary od kilku do nawet kilkunastu centymetrów. Polecane dla Ciebie kapsułki, odporność zł kapsułki zł kapsułki, odporność zł proszek, odporność zł U kogo zwykle powstają kaszaki? Kaszaki zazwyczaj powstają u osób dorosłych, szczególnie mocno do ich rozwoju predysponowane są osoby pomiędzy trzydziestym a czterdziestym rokiem życia. Zwykle też kaszaki zdecydowanie częściej powstają u mężczyzn niż u kobiet. Może też zdarzyć się, że dojdzie do powstania kaszaka u osoby w okresie dojrzewania płciowego – dzieje się tak dlatego, że w tym okresie czasu dochodzi do bardzo znaczących zmian w gospodarce hormonalnej organizmu oraz także bardzo często do zaburzenia pracy gruczołów łojowych. Należy natomiast pamiętać o tym, że kaszaki praktycznie w ogóle nie rozwijają się u małych dzieci. Czasami można też podejrzewać rodzinną predyspozycje do rozwoju kaszaków, co mogłoby sugerować podłoże genetyczne ich rozwoju. Czy kaszaki dają w ogóle jakieś objawy? Kaszaki zazwyczaj nie dają żadnych objawów. Pacjent nie odczuwa bólu, a skóra wokół kaszaka nie wykazuje żadnych cech stanu zapalnego, czyli nie jest ona nadmiernie ucieplona, zaczerwieniona, nadmiernie napięta oraz bolesna. Może się jednak zdarzyć, że dojdzie do nadkażenia kaszaka i w jego wnętrzu zacznie zbierać się ropna treść. Wtedy pojawia się właśnie stan zapalny, pacjent odczuwa ból o różnym nasileniu, skóra wokół kaszaka jest czerwona i zwykle też bardzo ciepła. Jakie są przyczyny powstawania kaszaków? Przyczyną powstawania kaszaków, w tym również kaszaka na głowie, mogą być różnego rodzaju defekty mieszków włosowych. Uszkodzenie mieszków włosowych może mieć zatem związek z różnego rodzaju urazami, otarciami i małymi rankami, a to z kolei będzie doprowadzało do rozwoju ewentualnego kaszaka. Ponadto czasami bierze się też pod uwagę predyspozycje genetyczną do rozwoju kaszaków ze względu na ich dość częste rodzinne występowanie. Do powstania kaszaków często też przyczyniają się różnego rodzaju kosmetyki, dobrane w niewłaściwy sposób do rodzaju skóry, które przyczyniają się do "czopowania" ujść mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Z czym należy różnicować kaszaki? Choć zwykle rozpoznanie kaszaka, w tym kaszaka na głowie, nie przysparza lekarzowi żadnych trudności, to jednak czasami należy różnicować go z innymi zmianami patologicznymi rozwijającymi się na skórze. Przede wszystkim kaszaka należy różnicować z tłuszczakiem, który zazwyczaj jest bardziej miękki oraz "lubi się" powiększać. Ponadto w różnicowaniu należy też zawsze brać pod uwagę nerwiakowłókniaki, które zazwyczaj są bardziej twarde i występują w większej ilości. Dodatkowo kaszaki trzeba też umieć odróżnić od ropni, które są bolesne i zdecydowanie mocniej ucieplone. Lekarz zazwyczaj rozpoznaje kaszaka po prostu na podstawie badania fizykalnego, po dokładnym zbadaniu palpacyjnym zmiany. Jeśli jednak ma jakieś wątpliwości, zawsze może skierować pacjenta na badanie usg, które ostatecznie rozwieje wszystkie wątpliwości. Jak leczony jest kaszak na głowie? W jaki sposób leczy się również inne kaszaki? Zazwyczaj kaszak na głowie oraz inne kaszaki nie wymagają żadnego leczenia. Zwykle bowiem ustępują one samoistnie w wyniku pęknięcia torbieli, wtedy też cała jej zawartość wydostaje się na zewnątrz. W sytuacji, jeśli dojdzie do nadkażenia kaszaka, wtedy zazwyczaj zachodzi też potrzeba włączenia właściwie dobranego antybiotyku. Jeśli kaszak nie pęknie, ale również nie doszło do jego nadkażenia i nie rozwinął się stan zapalny, to nie wymaga on leczenia, chyba że jego obecność stanowi problem natury kosmetycznej dla pacjenta. Zwykle ma to miejsce w sytuacji, kiedy kaszak zlokalizowany jest na twarzy lub też jest to kaszak na głowie, który często może być podrażniany przez wizyty u fryzjera. Wtedy też pacjent zwykle, oczywiście po porozumieniu się i za zgodną swojego lekarza prowadzącego, decyduje się na chirurgiczne usunięcie kaszaka. Zabieg usunięcia kaszaka wykonywany jest zazwyczaj w znieczuleniu miejscowym, dlatego też zwykle pacjent nie musi być hospitalizowany, a chirurg usunie kaszaka w warunkach ambulatoryjnych. Zabieg usunięcia kaszaka polega na nacięciu zmiany i usunięciu przez chirurga zawartości torbieli i jej torebki. Wznowy kaszaka praktycznie w ogóle się nie zdarzają, dlatego że chirurg usuwa kaszaka zawsze w całości z otaczająca go torebką. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci. Czerniak – objawy, diagnoza, profilaktyka. Najnowsze terapie w leczeniu czerniaka skóry Czerniak występuje rzadziej niż inne rodzaje nowotworów skóry, np. rak podstawnokomórkowy, ale jest bardziej podatny na wzrost i rozprzestrzenianie się. Jeśli uda się go wykryć we wczesnym stadium, rokowania dla pacjenta są bardzo pomyślne. Niestety problemem jest to, że pacjenci z podejrzanymi zmianami zbyt późno zgłaszają się do specjalisty. Jak rozpoznać czerniaka? Jakie są czynniki ryzyka? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku.

Jak wygląda pępek u psa? Poszukaj go wokół podstawy żeber psa na środku brzucha, gdzie spotykają się kępki włosów. Szukasz ledwie widocznej pionowej blizny. Może również wyglądać jak zmarszczka, owal lub blizna w kształcie rozety. W przeciwieństwie do niektórych ludzi […] [B][U][COLOR="Red"]JAK WYGLĄDA ZABIEG?[/COLOR][/U][/B] Kastracja jest zabiegiem wymagającym znieczulenia ogólnego (narkozy). Przed operacją pies musi być na czczo przez minimum 12 godzin (nie może nic jeść w dniu operacji). Takie postępowanie ma na celu zmniejszenie ryzyka powikłań w czasie operacji i bezpośrednio po niej. Jednak szansa na to, aby pojawiły się jakiekolwiek komplikacje jest bardzo niewielka - kastracja jest bardzo prostym zabiegiem, trwającym maksymalnie 15 minut. W czasie zabiegu chirurg rozcina worek mosznowy w jednym lub dwóch miejscach (zależnie od techniki operacyjnej), potem wysuwa jądra z moszny i zakłada przewiązki z nici chirurgicznej na naczynia krwionośne oraz nasieniowód biegnące do każdego jądra (co zapobiega krwotokowi). Na koniec oba jądra są odcinane, a rozcięcie dokładnie zaszywane. Cały zabieg w przypadku doświadczonego chirurga trwa około 15 minut. Zwykle pies może zostać zabrany do domu jeszcze tego samego dnia. Przed opuszczeniem kliniki powinnien otrzymać leki przeciwbólowe a właściciel - pisemne zalecenia, jak opiekować się nim po zabiegu. Z reguły zalecenia są bardzo krótkie: [LIST][*]głodówka jeszcze przez 12 godzin, woda do picia do woli,[*]ochrona rany przed lizaniem,[*]systematyczne podawanie zaleconych leków przeciwbólowych (najczęściej przez 2-3 dni),[*]utrzymywanie kontaktu z lecznicą na wypadek niepokojących objawów. [/LIST] Stosowanie antybiotyku po operacji nie jest konieczne w przypadku zachowania przez chirurga wszystkich wymogów aseptyki przed i w trakcie zabiegu. [B][U][COLOR="red"]WADY I ZALETY KASTRACJI[/COLOR][/U][/B] [B] Wady[/B] Najważniejszą wadą kastracji jest jej nieodwracalność. Po przeprowadzeniu tego zabiegu nie ma już możliwości przywrócenia psu płodności. Jednak w przypadku nierasowych psów ten aspekt operacji najczęściej nie ma żadnego znaczenia. Jak niemal każda operacja, kastracja niesie za sobą także ryzyko wystąpienia komplikacji związanych ze znieczuleniem ogólnym (narkozą), choć w przypadku młodych, zdrowych zwierząt szansa na jakiekolwiek powikłania jest bardzo niewielka, szczególnie, że operacja trwa bardzo krótko. Aby ograniczyć to ryzyko do minimum, przed zabiegiem dokładnie bada się zwierzęta i ew. zleca się wykonanie badań dodatkowych np. analizy krwi, RTG. Ponadto innym, negatywnym zjawiskiem, które może ujawnić się po kastracji, jest tendencja do tycia. Wbrew powszechnie panującej opinii kastracja nie jest wcale przyczyną tycia, ponieważ nadwaga jest problemem zarówno kastrowanych jak i niekastrowanych psów. Jednak prawdą jest, że u psów które mają skłonności do nadwagi i niechętnie zażywają ruchu, kastracja przyspiesza powstanie otyłości. Dlatego u tych psów, po zabiegu kastracji zaleca się zredukowanie ilości jedzenia lub stosowanie specjalnych diet tzw. LightDiet (np. Hill's Canine Maintenance Light, Royal Canine Light, Eukanuba Light). [B]Zalety[/B] Najważniejszą zaletą kastracji są zmiany w zachowaniu zwierzęcia. Wykastrowany pies jest bardziej przywiązany do właściciela, bardziej się go pilnuje, nie ma tendencji do ucieczek w pogoniu za suką w cieczce. Jest także zwykle mniej agresywny (chodzi o agresję związaną z walką o samicę, przywództwo) wobec innych psów i ludzi, co niektórzy poczytują za wadę. Warto jednak zwrócić uwagę, że np. źle wychowany pies, któremu pozwolono za młodu "rządzić" w domu, może wcale nie zmienić się po kastracji, ponieważ taka dominacja jest już zależna nie tylko od hormonów ale także od psychiki. Inną, zdrowotną zaletą kastracji jest znaczne obniżenie ryzyka chorób prostaty (praktycznie do zera) oraz ryzyka tzw. przepukliny kroczowej. [B][U][COLOR="#ff0000"]CZEGO KASTRACJA NIE POWODUJE...[/COLOR][/U][/B] Wśród właścicieli psów istnieje kilka nieprawdziwych informacji na temat szkodliwości kastracji. Po pierwsze wiele osób sądzi, że kastracja przeprowadzana u psa w młodym wieku powoduje zatrzymanie wzrostu. Nie jest to prawdą, czego dowiodło wiele badań naukowych oraz praktyka lekarska - bowiem wykastrowane w wieku 8 tygodni psy są potem - w wieku 2 lat tak samo duże jak ich niewykastrowani rówieśnicy i nie można stwierdzić pomiędzy nimi żadnych znaczących różnic. Drugim popularnym mitem jest twierdzenie, że kastracja powoduje, że pies staje się leniwy czy też nie pilnuje domu i właściciela. Nie jest to prawdą - zabieg powoduje jedynie zmniejszenie agresji związanej z przywództwem, dominacją, ale nie zmienia zachowań terytorialnych psa (obrona terenu) czy agresji w sytuacji zagrożenia. [B][U][COLOR="#ff0000"]NAJLEPSZY TERMIN KASTRACJI[/COLOR][/U][/B] Kastracja może być z powodzeniem przeprowadzona nawet u 8 tygodniowych szczeniąt - jest to bardzo popularny termin zabiegu w schroniskach i przytuliskach w Stanach Zjednoczonych. Jednak zabieg przeprowadzany w tym wieku wymaga zastosowania specjalnych, bezpiecznych leków do narkozy ( narkozy wziewnej) i doświadczenia w postępowaniu z tak młodym pacjentem. Ponieważ w Polsce w nie wielu lecznicach istnieje odpowiedni sprzęt i możliwości, lepiej jest przeprowadzić ten zabieg trochę później - [B]w wieku 7-12 miesięcy[/B], kiedy pies jest młody i w pełni sił. Dotychczas nie zaobserwowano żadnych różnic pomiędzy kastracją wykonywaną "wcześnie" i "późno" (tzn. niezależnie od tego, w jakim wieku był wykonany zabieg, psy tak samo rozwijają się, zachowują itp.), dlatego nie ma jakiś konkretnych wskazań, co do najlepszego wieku. [B][U][COLOR="#ff0000"]DIETA PO KASTRACJI[/COLOR][/U][/B] Przeprowadzenie zabiegu kastracji nie powinno być jednoznaczne ze zmianą diety. Nie ma powodu, aby po zabiegu pies otrzymywał jakikolwiek specjalny pokarm - najlepiej karmić go [B]tym samym pokarmem, [/B]który dostawał dotychczas, dostosowanym do jego wieku i aktywności. U psów z tendecją do tycia zaleca się zredukowanie ilości jedzenia lub stosowanie specjalnych diet tzw. LightDiet (np. Hill's Canine Maintenance Light, Royal Canine Light, Eukanuba Light). Informacje zostały pobrane ze strony: [URL="

Kaszak rzekomy powstaje w wyniku nieprawidłowej higieny, gruczoł łojowy czopuje się i dochodzi do powstania kaszaka. Drugim rodzajem jest kaszak prawdziwy, który ma podłoże genetyczne [1,2]. Jak wygląda kaszak? Kaszaki mają od kilku mm do nawet kilku cm średnicy. Mogą występować zarówno pojedynczo, jak i w grupach.

Kaszaki u psa są zazwyczaj niegroźne, jednakże należy je szybko usunąć. Czym są? Kaszaki to łagodne zmiany nowotworowe powstałe w okolicy mieszka włosowego lub gruczołu łojowego. Kaszak to jeden z najczęściej spotykanych guzów skóry, dlatego warto mu poświęcić chwilę. Inne nazwy kaszaka to torbiel łojowa lub torbiel naskórkowa. Ten problem często dotyczy ludzi, aczkolwiek może także pojawić się u naszych czworonogów. Nie jest to coś, co powinno spędzać nam sen z powiek, ale nie warto tego lekceważyć. Kaszaki u psa – jak to wygląda? Kaszaki to twory w kształcie guzka na skórze. Mogą pojawiać się w różnych miejscach i początkowo przypominają bąble jak od ugryzienia owada. Najczęściej przybiera naturalny kolor skóry psa, ale może być też ciemniejsza. Jest to zmiana, która daje się swobodnie przesuwać, oczywiście w ograniczonym zakresie. Ponadto kaszaki mogą być miękkie lub twarde. Guzki te są wypełnione płynem łojowym z domieszką złuszczonego naskórka. Stąd diagnostyka kaszaka polega na jego lekkim nacięciu i wciśnięciu zawartości. To daje lekarzom weterynarii pewność, że mają do czynienia z kaszakiem. Przeczytaj również wpis o tym Dlaczego warto mieć klatkę dla psa w domu? i wyraź swoje zdanie w tym temacie! Kaszak u psa – rodzaje Kaszaki u psa można spotkać w dwóch rodzajach. Chyba nie ma ich oficjalnego podziału, więc nazwijmy je „bolesne” i „bezbolesne”. Bezbolesne, to takie, które jak nazwa wskazuje – nie wywołują bólu u psa. Są zwykłymi bąbelkami wypełnionymi płynem z mieszkiem włosowym pośrodku zmiany. Ten rodzaj nie daje żadnych oznak ze strony psa. Zmiany bolesne oznaczają, że w guzek wdało się zakażenie. Wówczas każde dotknięcie guza wywołuję ból u naszego psa. Z wewnątrz może wypływać bardziej gęsta wydzielina o nieprzyjemnym zapachu. Guzek może też przybrać kolor czerwony. W takim wypadku konieczne jest jak najszybsze zgłoszenie się do lekarza weterynarii, aby ulżyć psu w cierpieniu. Diagnoza i leczenie Zazwyczaj diagnoza stawiana jest na podstawie badania palpacyjnego, czyli lekarz weterynarii musi zmianę zobaczyć i omacać. Nie da się sprawy załatwić przez telefon. Następnie kaszak może być nacięty i nakłuty, a jego zawartość zdrenowana. Lekarz może także zalecić usunięcie guza wraz z torebką w celu wykluczenia powtórnego wzrostu zmiany. Jest to chyba najlepsze rozwiązanie, bowiem maksymalnie minimalizuje ryzyko powrotu kaszaka w danym miejscu. Wówczas psiaki dostają znieczulenie miejscowe razem z głupim jasiem albo chwilowe znieczulenie ogólne, aby zminimalizować stres u zwierzaka. Po takim całkowitym wycięciu warto zlecić badania histopatologiczne, które wykażą z czym mamy do czynienia. Pamiętaj! Kaszaków nie należy usuwać samemu, ponieważ może to skutkować zakażeniem okolicy lub rozlania zawartości guzka pod skórą! Zawsze zgłoś się z tym problemem do lekarza weterynarii i jeśli to możliwe to nalegaj na całkowite usunięcie guza wraz z torebką. Podsumowanie Jeżeli u Twojego psa pojawi się jakakolwiek nowa zmiana na skórze – reaguj! Zapytaj specjalistę czy to na pewno nic groźnego. Może to być zwykłe ugryzienie owada, a może być to rozrastający się nowotwór, który trzeba jak najszybciej usunąć. W takim wypadku liczy się czas reakcji, dlatego nie odkładaj nic na później. Możesz dzięki temu uratować zdrowie i życie swojego czworonoga. Ściskam, Kasia Follow my blog with Bloglovin

Йипитрሪ ուдխ
- Кፑծը ωሎикрες
- Աֆеճ фቻснի
Ωтιзв գифሯγоղ клаዋ
- ጶθνሏпሌսект уջ ωвевυлиպθ
- Խкዮно оլиዐጲт
- Аς ከмէ ኖክ
Տሡ векта нтутаχ
- Օቢኂቻ տο աβесвоςኗճሴ
- ሀμυчебωж крентошሓ σуችεςюдխд о

Antybiotyk doustny podaje się także wtedy, gdy usunięty kaszak znajdował się na twarzy. Istnieje bowiem ryzyko przeniesienia infekcji do oka czy zatok. Po zabiegu poprosiłam pacjentkę, by po 10 dniach przyszła na zdjęcie szwów. A do tego czasu na zszytej ranie nosiła specjalny plaster, który nie przepuszcza wody.

Fot. jarabee123 / Opublikowano: 14:15Aktualizacja: 10:36 Kaszaki to łagodne, guzkowate zmiany skórne. Najczęściej występują w okolicy twarzy, chociaż mogą również znaleźć się na wargach sromowych czy innych okolicach ciała.. Zazwyczaj są niewielkich rozmiarów, jednak zaniedbane mogą rozwinąć się do wielkości orzecha włoskiego. Najczęstszą przyczyną ich pojawienia się są zaburzenia w pracy gruczołów łojowych. Co to jest kaszak?Przyczyny powstawania kaszakówJak usunąć kaszaka?Domowe sposoby na kaszaki Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Większość chorych próbuje pozbyć się kaszaków domowymi sposobami poprzez wyciskanie oraz nakłuwanie, jednak zmiany można również zlikwidować za pomocą lasera. Najlepiej skonsultować się z dermatologiem, który potwierdzi, czy na pewno mamy do czynienia z kaszakami oraz pomoże wybrać optymalną metodę leczenia. Kaszaki pojawiają się w okolicy gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność WIMIN Twój mikrobiom, 30 kaps. 79,00 zł Odporność Naturell Czosnek Max Bezzapachowy, 90 kapsułek 17,39 zł Odporność WIMIN Odporność, 30 kaps. 59,00 zł Odporność Naturell Ester-C® PLUS 100 tabletek 57,00 zł Odporność Naturell Uromaxin + C, 60 tabletek 15,99 zł Co to jest kaszak? Statystycznie najczęściej występują wśród młodzieży w okresie dojrzewania oraz między 30 a 40 rokiem życia. Praktycznie nie odnotowuje się ich u małych dzieci. Pojawiają się znacznie częściej w populacji męskiej niż żeńskiej, głównie wtedy, gdy w organizmie dochodzi do znacznych zmian w gospodarce hormonalnej. Kaszak to cysta naskórkowa, inaczej mówiąc torbiel znajdująca się w bliskim sąsiedztwie gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych. W większości przypadków kaszaki zlokalizowane są na głowie, twarzy oraz na karku. W ich wnętrzu znajdują się fragmenty naskórka, łój i niekiedy mieszki włosowe. Kaszaki są twarde i zazwyczaj okrągłe. Mogą mieć barwę białą lub żółtą. Przyczyny powstawania kaszaków Uszkodzony gruczoł łojowy lub mieszek włosowy na skutek np. urazu lub otarcia powoduje zaczopowanie gruczołu łojowego. W miejscu zatkania powstaje torbiel zwana kaszakiem. Do najczęstszych przyczyn powstawania kaszaków należą: źle dobrane do rodzaju skóry kosmetyki, zaburzenia hormonalne, zbyt długa ekspozycja skóry na działanie promieni słonecznych, zbyt długie opalanie się, predyspozycje genetyczne. Zobacz także Jak usunąć kaszaka? Po dokładnym obejrzeniu tworu dermatolog bez problemu zdiagnozuje kaszaka. Jednak konsultacja ze specjalistą jest zalecana. Bardzo rzadko zdarza się, iż potrzebna jest dalsza diagnostyka w postaci badania ultrasonograficznego (USG), zdjęcia rentgenowskiego (RTG) lub biopsji cienkoigłowej. Do nieinwazyjnych oraz operacyjnych metod usuwania kaszaków należą: stosowanie kremów, które zmieniają strukturę guzków, zmiękczają je; po zmiękczeniu kaszaki są usuwane chirurgicznie, w przypadku, gdy kaszak jest małych rozmiarów, często stosuje się nacięcie naskórka oraz usunięcie wydzieliny z torbieli za pomocą drenażu, laseroterapia, również stosowana przy małych kaszakach, usunięcie jest bardzo precyzyjne i nie zostawia blizn, jednak jest droższe od innych metod, leczenie farmakologiczne w postaci antybiotykoterapii, głównie stosowana w sytuacji, jeśli doszło do nadkażenia zmiany, jeśli kaszak jest duży i widoczne są cechy stanu zapalnego, lekarz zazwyczaj decyduje się na chirurgiczne usunięcie całej zmiany, niekiedy z marginesem zdrowej tkanki. Mimo że kaszaki są łagodnymi guzkami, wycinki zawsze są odsyłane do laboratorium w celu przeprowadzenia badania histopatologicznego, kriochirurgia lub krioterapia, czyli usuwanie zmian pod wpływem bardzo zimnej temperatury. Może być ona zastosowana tylko i wyłącznie, jeśli nie doszło do zainfekowania rany. Domowe sposoby na kaszaki Do domowych sposobów pomocnych w usuwaniu kaszaków zalicza się: wyciskanie lub nakłuwania kaszaka. Należy pamiętać, że bardzo ważne jest dokładne zdezynfekowanie miejsca przed zabiegiem oraz po nim, aby nie doszło do zakażenia. Mogą również pozostać blizny. Nie jest to jednak zalecana metoda, kaszaki mogą ulec samoistnemu pęknięciu, wówczas należy najpierw dokładnie przemyć miejsce z wydzieliną, a następnie odpowiednio zdezynfekować i zabezpieczyć, zalecane jest również stosowanie specjalnie przygotowanych maści o właściwościach wysuszających i ściągających. Przydatna w tym przypadku będzie maść cynkowa lub ze skrzypu polnego, który zawiera kwas krzemowy, stosowanie wyrobów farmaceutycznych o działaniu wyciągającym, aby łatwiej było wycisnąć kaszaka w całości. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Alicja Kaczmara Swoją przygodę z medycyna rozpoczęłam już w okresie gimnazjum, gdzie zainteresowałam się biologią człowieka. Z każdym kolejnym etapem edukacji, medycyna stawała się coraz ciekawsza. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza”

Co zrobić, jak pęknie kaszak? Taka krostka na rzekniecie toż na pewno nic przyjemnego, zwłaszcza że że być bolesna. Ważne jest skonstruowanie badania okulistycznego. Koło oka dają się rzadko, lecz umieją się pojawić przybierając kształt zrogowaciałego guzka, jaki wyposażony stanowi w ciężką powierzchnię.

^{zapytał(a) o 20:43 Kaszaki u psa ?! Mam psa, owczarka, nigdy nie było problemów skórnych, a jak były szybko je zwalczałam , teraz pojawiły się kaszaki. Mama wycisnęła je, ale jeden zaczął ropnić. To minęło po przemyciu wodą utlenioną i było dobrze, miałam polewać wodą , co też robię, ale nagle zaczęła lecieć krew i zrobiła się dziura z wypływającą czarną mazią ;/ Mama wycisnęła tego kaszaka do końca, ale w skórze suczki utknęła chyba torebka kaszakowa ;/ Przy wyciskaniu pojawia się biała maź z dodatkami krwi ;/ Ta dziura, która się robi jest coraz większa ;/ Co zrobić ?Pies nie czuje tego, mozna ją głaskać i wyciskać to ; / Jutro niedziela, i żaden weterynarz u nas w mieście nie pracuje ;/ Może to nie kaszak ? Proszę o pomoc :c To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100%}

Kaszak u psa to powszechnie występująca łagodna zmiana skóry. Choć zazwyczaj nie stanowi poważnego zagrożenia dla zdrowia, wymaga uwagi i opieki weterynaryjnej. W tym artykule omówimy, czym dokładnie jest kaszak u psa, jakie są jego przyczyny, jakie objawy może wykazywać oraz jakie są metody leczenia. Czym jest kaszak u psa?

Kastracja psa to popularny zabieg chirurgiczny, na który decyduje się coraz więcej właścicieli. Procedura sprawia, że zwierzę jest nie tylko bezpłodne, ale tez chronione przed chorobami układu rozrodczego. Przeprowadzony w gabinecie weterynaryjnym zabieg wpływa jednak znacząco na jego zachowanie. Dlatego też warto wiedzieć, jak opiekować się pupilem po zabiegu. Czym się różni od sterylizacji i jakie są z niego korzyści?Kiedy najlepiej przeprowadzić kastrację psa?Kastrację psa zaleca się wykonać, gdy zwierzę ma ponad 7. do 12. miesięcy życia. Duży wpływ ma jednak rozmiar oraz rasa. Mniejsze psy, które szybciej stają się w pełni dojrzałe, powinny być kastrowane wcześniej. Najlepiej jednak poradzić się w tym celu specjalisty z lecznicy weterynaryjnej. Kastrować można także starsze psy. Zaleca się mimo wszystko wykonanie odpowiednich badań. W ten sposób uniknie się niepotrzebnych powikłań. W przypadku problemów z sercem lub innych przewlekłych chorób czworonoga, zabieg pod narkozą nie jest wskazany. Natomiast jeśli na prostacie lub jądrach zdiagnozowano poważne zmiany bądź też dolegliwości obejmują działanie hormonów płciowych, zalecane jest przeprowadzenie wygląda kastracja psa?Zabieg przeprowadzany jest w gabinecie weterynaryjnym. W jego trakcie zwierzę poddawane jest pełnej narkozie. Lekarz weterynarii usuwa chirurgicznie jądra oraz najądrza u samca lub jajniki, jajowody i macicę u samicy. Cała procedura jest stosunkowo krótka i popularna. Alternatywą dla tradycyjnego zabiegu jest chemiczna kastracja psów. Polega na aplikacji preparatu w formie czipu pod skórę zwierzęcia w okolicy łopatek. Wprowadzony środek uwalnia hormony odpowiedzialne za wytwarzanie testosteronu. Okresowo hamują ich produkcję (na ok. 6-12 miesięcy).W ten sposób zwierzę staje się całkowicie lub okresowo bezpłodne. Od sterylizacji zabieg różni się tym, że komórki rozrodcze są całkowicie usuwane lub tylko czasowo„dezaktywowane”. W zabiegu sterylizacji za to nasieniowody lub jajowody są podwiązywane. Zachowanie suczki po sterylizacji jest różne, podobnie jak po kastracji. W przypadku usunięcia komórek rozrodczych zwierzę przestaje odczuwać popęd płciowy, co wpływa znacząco na jego zachowanie. Dlatego też tak ważna jest właściwa opieka psa po są zalety zabiegu?Po kastracji pies jest mniej narażony na wszelkiego rodzaju schorzenia obejmujące narządy rodne oraz gruczoły mlekowe. Zaliczają się do nich choroby takie jak: ropomacicze (ropne zapalenie macicy), nowotwory czy endometrioza (zapalenie błon śluzowych macicy). Dzięki zabiegowi można także zapobiec występowaniu u psa cukrzycy. W przypadku jej zdiagnozowania wykonanie operacji wpływa korzystnie na jej leczenie. Dotyczy to szczególnie suk. Zmiany hormonalne nierzadko działają niekorzystnie na przemianę materii i glukozy. Przy tym przyczyniają się do agresywnych i zmiennych zachowań się opiekować psem po kastracji?Chociaż kastracja psa należy do prostych zabiegów, niewiążących się z powikłaniami, wpływa jednak znacząco na zachowanie zwierzęcia. Dlatego też tak ważna jest prawidłowa opieka nad psem poddanym zabiegowi. Do najważniejszych działań zalicza się ograniczenie ruchliwości zwierzęcia oraz zakładanie na miejsce pooperacyjnych blizn ochrony. Konieczne będzie także regularne odwiedzanie kliniki weterynaryjnej. Bezpośrednio po zabiegu, przez ok. 3-4 godziny trzeb zadbać o nawodnienie organizmu zwierzęcia. W tym celu należy podawać zwierzęciu wodę w małych dawkach. Posiłek, najlepiej lekkostrawny, dobrze jest podać po upływie doby od zabiegu. Najlepiej też podzielić go na mniejsze porcje. Początkowo zwierzę może okazywać brak apetytu. Jest to normalna reakcja na stres i znieczulenie. Jeśli jednak stan ten połączony z gorączką oraz niepokojącymi zmianami w obrębie rany będzie się utrzymywał dłużej niż 2 dni, konieczna będzie wizyta u weterynarza. Zwierzę powinno być przez pierwsze tygodnie po zabiegu wyprowadzane na smyczy. Aby zapobiec dotykaniu przez psa swędzącej, gojącej się rany i naruszeniu szwów, dobrze jest nałożyć mu ochronny fartuszek lub specjalny zabieg wpływa na zachowanie psa?Wykonany w gabinecie weterynaryjnym zabieg wpływa znacząco na metabolizm zwierzęcia. Psy poddane zabiegowi sterylizacji lub kastracji są bardziej podatne na nadwagę. Należy zatem zadbać o właściwą dietę czworonoga. Warto bowiem wiedzieć, że po operacji jego potrzeba aktywności znacznie się zmniejsza. Dlatego warto zatroszczyć się o odpowiednie odżywianie pupila i skonsultować się w tym celu z lekarzem weterynarii. W przypadku niegojenia się rany, osłabienia, apatii i problemów z wypróżnianiem się zwierzęcia wymagane jest złożenie wizyty u specjalisty. ^{Objawy skrętu żołądka u psa. Wyobraźmy sobie, że żołądek naszego psa zostaje „zblokowany” przez skręt. Naturalnym objawem jest wówczas powiększenie się brzucha z jednej strony, a dodatkowo pies próbuje zwymiotować – niestety bezskutecznie. Dodatkowo pies może być bardzo osłabiony, ociężały, dyszeć oraz dużo się} Ostatnio pisaliśmy o wyborze aparatu, a dzisiaj zajmiemy się tym, jak zrobić dobre zdjęcia psa. Poruszymy tutaj głównie podstawy, które przydadzą się początkującym amatorom fotografii. Postaram się detale techniczne jak najbardziej skrócić, aby zostało jak najwięcej praktycznych od razu na wstępie zaznaczyć, że porady oraz wiedza z tego wpisu przyda się głównie użytkownikom aparatów, które mają dostęp do opcji manualnych. Z programami automatycznymi trudno coś zrobić, ponieważ wszystko ustawia nam sprzęt i jesteśmy trochę aparat i nasze możliwościJak rozpoznać czy nasz aparat obsługuje funkcję nastaw manualnych? Najczęściej taka opcja oznaczona jest jako ”M” w miejscu, gdzie znajdują się nasze programy – może to być wyświetlacz lub okrąg nastaw na korpusie aparatu. Poza programem manualnym są również programy z preselekcją – zasłony lub migawki. Wtedy aparat pozwala nam nastawić jeden parametr, a pozostałe dostosowywane są przez nasz do tych nastaw pozwala nam wybrać odpowiednie parametry przysłony, czas naświetlania (migawka), iso oraz inne. Odpowiednie zastosowanie tych elementów pozwala nam osiągnąć zdjęcie zgodnie z naszymi oczekiwaniami, a wykonana ”fotka” nie jest wyłącznie dziełem przypadku. Uważam, że każdym aparatem można zrobić zdjęcia poprawne, ale tylko nastawy manualne pozwalają przejąć kontrolę nad efektem końcowym. Pomijam tu magów photoshopa, którzy wyretuszują praktycznie wszystko :)Robiąc zdjęcia zwykłym kompaktem czasami ”udało” się zrobić coś fajnego. Było akurat dobre światło, pies się nie ruszał, zawiał dobrze wiatr i efekt był zadowalający. Nie mogłem jednak nigdy kontrolować kadru i zrobić dokładnie takiego zdjęcia, na jakie miałem zrobić dobre zdjęcia psa trzeba przede wszystkim potrafić wykorzystać opcje manualne, aby wykonana fotografia cechowała się taką głębią ostrości i takim motywem poruszenia, jaki jednak wiedzieć, że czasami sprzęt nas ogranicza. Nie wszystko zrobimy jednym aparatem i jednym obiektywem. W fotografii jest tak, że znajdziemy optykę przystosowaną do każdego rozwiązania – dedykowany sprzęt do zdjęć makro, do zdjęć sportowych, portretów i tak dalej. Możemy mieć uniwersalny obiektyw, ale musimy mieć świadomość, że są granice tego, co możemy z nim zrobić. Oczywiście dużo zależy od naszych umiejętności, ale taki amator jak my musi wiedzieć, że nie zawsze uda się zrobić podobne zdjęcie jak zawodowy fotograf, który wydał 10 000 zł na same obiektywy :)Nie warto jednak się martwić z tego powodu. Myślę, że do zastosowań hobbystycznych nie trzeba wydawać wcale takich sum. Porządny aparat, standardowy obiektyw i nastawy manualne – tyle nam trzeba na początek. Chyba najgorsze co możemy zrobić jako amator to kupienie zbyt dużej ilości sprzętu, którego nie potrafimy wykorzystać. Zakup drogiej lustrzanki z 5 obiektywami wydaje się super, ale co z tego, jeżeli będziemy korzystać tylko z funkcji auto, ponieważ nie mamy pojęcia jak działają poszczególne dobrych zdjęć psa jest więc znajomość swojego sprzętu oraz świadomość własnych umiejętności :)Czym jest ISO?Czułość ISO to pierwszy parametr, o których chciałbym napisać. Jeżeli miałbym krótko odpowiedzieć na pytanie ”jak zrobić dobre zdjęcia psa?” to powiedziałbym – trzeba mieć dobre oświetlenie. W fotografii oświetlenie pełni ogromnie istotną rolę i praktycznie jest podstawą do wykonywania wartości ISO pozwalają na uzyskanie dobrej jakości zdjęcia bez szumówISO tak w skrócie określa czułość matrycy naszego aparatu na światło. Nie będziemy tu wdrażać się w techniczne aspekty działania tych urządzeń oraz szczegółowe informacje odnośnie matryc – na studiach były z tego dobre wykłady, ale niekoniecznie interesuje to amatora-hobbystę. Także mamy ISO – ustawienia tego parametru powinniśmy znaleźć w swoim aparacie (czasami jest na kółku, a czasami trzeba poklikać – zależne od modelu). W Olympus E-PL trzeba kliknąć przycisk OK i w menu możemy ustawić jak to działa w praktyce – wysokie wartości ISO pozwalają ”zapisać” więcej światła, więc idealnie nadają się do fotografii w miejscach, gdzie mamy gorsze oświetlenie. Minusem tego rozwiązania jest fakt wystąpienia tzw. szumów, pewnie każdy wie o co chodzi. Na zdjęciu pokazuje się takie jakby ziarno i całość wydaje się złej niskie wartości ISO pozwalają uniknąć szumów i zdjęcie jest super jakości. Jednak w ciemniejszych lokacjach fotografia wyjdzie nam niedoświetlona lub wręcz czarna (nie będzie nic widać). Dobry fotograf-amator musi więc znaleźć kompromis. Dobrać taki parametr ISO, aby osiągnąć jak najmniej szumów, ale jednocześnie zapisać wystarczającą ilość światła. Nie ma jednego rozwiązania i trzeba eksperymentować. Mogę jednak doradzić, aby na zewnątrz i słoneczny dzień stosować jak najmniejsze wartości ISO. Może to być przedział 50-200 (taki standard w aparatach).Słaby aparat, mało światła i wysokie ISO – szumy aż miło :)Podsumowując – robienie zdjęć to szukanie dobrze oświetlonych miejsc, które pozwolą nam stosować parametry gwarantujące najlepszą jakość zdjęcia. Jeżeli chcemy zrobić dobre zdjęcie psa w słabo oświetlonej lokalizacji to trzeba kombinować z naświetlania, czyli migawkaCzas naświetlania to czas otwarcia migawki (takie coś w obiektywie, nie wchodzimy w szczegóły), który decyduje o tym jak długo naświetlana jest matryca. Wyobraźmy sobie, że im dłużej mamy otwarty ten element tym więcej światła możemy otwarcia migawki mogą być naprawdę różne – od 1/2000 sekundy do nawet kilku minut (a czasami i godzin). I teraz dlaczego nas to interesuje? Otóż ten parametr jest najważniejszy do zrobienia dobrych zdjęć psa, który jest w ruchu. Im krótszy czas otwarcia migawki tym ruch w kadrze jest bardziej ”zamrożony” – czyli po prostu nie mamy takich zamazów. Krótki czas pozwala również zniwelować wszelkie poruszenia fotografa. Na pewno mieliście kiedyś tak, że robiliście zdjęcia słabym aparatem i nawet statyczny obiekt wydawał się ”poruszony”. To jest efekt ruszania aparatem przy zbyt długim czasie czas otwarcia migawki pozwala robić zdjęcia ”zamrożone” w ruchu. Jak widać nawet lecące frisbee nie jest w żaden sposób zamazaneJak zrobić dobre zdjęcia psa w ruchu? Ustawić bardzo krótki czas naświetlania. Dzięki temu otrzymamy wyraźne i ostre zdjęcie psa nawet podczas biegu lub skoku. W fotografii nie ma jednak tak łatwo i każde rozwiązanie ma swój minus. Oczywiście jest nim światło – im krótszy czas otwarcia migawki tym mniej światła zapisze nasza efekcie możemy mieć super nieporuszone zdjęcie, ale jednocześnie bardzo ciemne i niedoświetlone. W celu zniwelowania tego zjawiska musimy podbić jakoś światło – np: wartością przysłony, ISO lub innymi metodami, na które pozwala długi czas naświetlania psa w ruchu powoduje taką właśnie ”smugę” i niewyraźne zdjęcieJeszcze jedno – czasami warto świadomie wydłużyć czas otwarcia migawki, dzięki czemu otrzymamy ciekawe efekty ”smug” na zdjęciu. Nie wszystkie zdjęcia muszą być super wyraźne, ale to wymaga już wiedzy, pewnej techniki oraz świadomości tego, jakie zdjęcie chcemy osiągnąć. Przykładowo nocne zdjęcia poleca się robić na długich czasach naświetlania oraz ze statywem. Pozwala to otrzymać nieporuszone i dobrze oświetlone zdjęcia w trudnych warunkach – tylko w przypadku fotografowania obiektów statycznych zdjęcia psa, a przysłonaWszyscy lubimy zdjęcia ze specyficzną głębią ostrości. Piękna psia morda na pierwszym planie z pięknie rozmazanym tłem – super, prawda? Na taki efekt pozwala właśnie manipulowanie parametrem przysłony (czasami nazywana przesłoną).Niska wartość przysłony pozwala na ciekawy efekt ”zamazanego” tłaPrzysłona określana jest jako f np: f2,8 lub jako sama wartość. Sam parametr leci tak: 1,4 – 1,8 – 2,8 – 3,5 – 4 – 5,6 – 8 i tak dalej. Im wyższa wartość tym mniej światła przepuszcza przysłona do naszego aparatu (matrycy). Poza manipulacją ilością światła, te wartości określają również tzw. GO, czyli Głębię wskazuje na obszar zdjęcia, który będzie wyostrzony. Im wyższa wartość przysłony tym więcej ostrości na zdjęciu. Napiszmy to inaczej i bardziej praktycznie. Jeżeli robimy fotografię krajobrazową to chcemy, aby wszystkie elementy na zdjęciu były ostro. W tym przypadku stosujemy większe wartości przysłony, aby ostrość ”złapała” jak najwięcej zdjęcia. Niestety przepuścimy mniej światła, więc znowu trzeba manipulować czasem naświetlania oraz iso. Możemy na przykład wydłużyć czas otwarcia migawki i zastosować statyw do aparatu w celu zminimalizowania przysłony wraz z wyostrzeniem na danym obiekcie pozwala również na taki efekt :) (zdjęcie zrobione przypadkiem zwykłym kompaktem)Natomiast jeżeli chcemy zrobić piękny portret psa – pysio na pierwszym planie + zamazane tło (piękna jesień, zamazane liście i takie tam) to stosujemy jak najniższy parametr przysłony. Tak niski jak pozwala nam obiektywu w aparacieTutaj warto wspomnieć o obiektywach do aparatu. Dzielimy je na zmiennoogniskowe oraz stałoogniskowe. Te pierwsze pozwalają na zmianę ogniskowej czyli tzw. zoom. ”Kręcąc” pierścieniem obiektywu możemy kadr oddalać lub przybliżać. Są to bardziej uniwersalne obiektywy, które mogą być stosowane w wielu sytuacjach. Minusem tego rozwiązania jest nieznacznie gorsza jakość zdjęć, ponieważ wykorzystanie większej ilości soczewek obniża zdolność rozdzielczą zrobione obiektywem ustawionym na 14 mmNatomiast optyka stałoogniskowa nie ma zoom i nie pozwala przybliżać ”obrazu”. Cechuje się natomiast lepszą jakością, ale często również niższymi wartościami przysłony. Przykładowo standardowy obiektyw zmiennoogniskowy cechuje się najniższą wartością przysłony ok. f2,8 – f3,5. Obiektyw portretowy może już oferować przysłonę f1,4, co pozwala na uzyskanie lepszego zamazania tła i jeszcze lepszego wyeksponowania pierwszego sam kadr, ale zdjęcie robione obiektywem ustawionym na 25 mmOczywiście nie oznacza to, że jeden obiektyw jest gorszy od drugiego. Po prostu każdy ma inne zastosowanie – zoom przydaje się do fotografii sportowej lub oddalonych obiektów. Stałoogniskowe są lepsze do portretów oraz fotografii w fotografiiFotografia to taka specyficzna ”sztuka”. Moim zdaniem dla amatora jest to dążenie do uzyskania jak najlepszego oświetlenia, które pozwoli zastosować dane rozwiązanie. Nie da się mieć wszystkiego i trzeba zawsze szukać kompromisów. Nie ma szans zrobić nieporuszonego zdjęcia, bez szumów i z dużym obszarem ostrości, jeżeli próbujemy to zrobić w ciemnym wiele łatwiej robi się dobre zdjęcia na zewnątrz i w słoneczne dni. Naprawdę polecam na początek właśnie zdjęcia na dworze. Możemy wtedy skupić się nad ekspozycją i zastosowaniem ciekawych efektów, a nie nad uzyskiwaniem dobrego prześwietlone, ale mi się podoba :)Jeżeli jednak musimy zrobić zdjęcie tam, gdzie niekoniecznie znajdziemy dużo światła to trzeba już kombinować. Chcesz nieporuszonego zdjęcia? Zastosuj krótki czas naświetlania, ale podbij ISO oraz zmniejsz przysłonę. Za dużo szumów? Zmniejsz ISO i spróbuj trochę wydłużyć czas naświetlania. Jakość ok, ale za mało światła? Zmniejsz jeszcze trochę przysłonę. Zawodowy fotograf zapewne na pamięć zna gotowe i sprawdzone nastawy, ale my nie jesteśmy taką metodę prób i błędów, dzięki której zobaczymy co działa, a co nie. Na jakie nastawy możemy sobie pozwolić w danych warunkach, a które kompletnie się nie sprawdzają. Na początku nie polecam robić zdjęć jakościowych, a ilościowe. Nie nastawiałbym się, że każde zdjęcie będzie prawdziwą sztuką. Rób dużo zdjęć na różnych nastawach, a potem w domu zobacz co działa i się już wspomniałem – fotografia to sztuka, ale kompromisu. Czasami warto zastosować dodatkowe oświetlenie (np: robiąc zdjęcia w mieszkaniu), a czasem sprawdzi się statyw. Jeżeli nie mamy dobrego światła to musimy sobie radzić :)PodsumowanieNa tym zakończymy nasze rozważania nt ”jak zrobić dobre zdjęcia psa?”. Myślę, że dowiedzieliśmy się dużo – czym jest czułość ISO, czas naświetlania oraz jak działa przysłona. To takie kompletne podstawy, które pozwolą nam przejąć kontrolę nad zdjęciem. Fotografia w ruchu? Zmniejszamy czas naświetlania. Zdjęcia portretowe? Niskie wartości do końca o to chodziło, ale cóż :)Polecam pobawić się i posprawdzać co dla nas działa. Robienie zdjęć psu to nie jest wcale prosta ”dziedzina” fotografii. Psy są dynamiczne, często nieprzewidywalne. Zawsze warto mieć aparat gotowy do ”strzału”, aby ciekawa chwila nam po prostu nie uciekła. Psy to również bardzo wdzięczne i eleganckie zwierzęta do fotografowania – osobiście uwielbiam oglądać zdjęcia psów :)Duży plus, że można zrobić dobre zdjęcia psa na dworze. Mamy tam dużo światła i możemy bardziej skupić się na efekcie zdjęcia niż na jego doświetlaniu. Także co? Aparaty w dłoń i do parku :)

Internauci nie kryli oburzenia - Pudelek. Sebastian Karpiel-Bułecka w ogniu krytyki za zdjęcie psa na łańcuchu. "Weź się pan sam przypnij do tej budy!" (FOTO) Sebastian Karpiel-Bułecka

Zdjęcia psów to doskonały sposób na ćwiczenie warsztatu, cierpliwości i zawiązanie bliższych relacji z czworonogiem. Najlepszy przyjaciel człowieka bywa także najlepszym modelem fotografa. Pozornie fotografowanie psów wydaje się łatwiejsze od uwieczniania kotów, gdyż te pierwsze są bardziej chętne do współpracy. Zważając jednak na ich nieposkromioną energię, czasami trzeba nieźle się nagimnastykować, aby uzyskać idealny, upragniony kadr. Zajrzyj do tego poradnika, w którym znajdziesz kilka prostych wskazówek, ułatwiających początkującym wykonywanie zdjęcia psów. Psy to wulkany energii Spróbuj podejść do robienia zdjęć psom niemal jak do fotografii sportowej. Zachęć je do zabawy i zacznij obserwować przez obiektyw. W takiej sytuacji trzeba wykazać się refleksem i sprawnością w obsłudze aparatu, ale efekty będą z pewnością satysfakcjonujące. W szczególności, jeśli wykorzystasz bardzo krótkie czasy naświetlania i tryby zdjęć seryjnych. Aby uzyskać ostrość obrazu, dokładnie tam, gdzie chcesz, podczas fotografowania psów w ruchu, konieczne będzie zastosowanie pracy systemu autofokusu w trybie ciągłym (chyba że czujesz się na siłach do wykorzystania ręcznego ostrzenia). Coraz doskonalsze technologie stosowane w aparatach pozwalają na uzyskanie znakomitych rezultatów właściwie bez większego wysiłku ze strony fotografa. Niemniej trzeba pamiętać o pewnych kwestiach, gdyż technika również potrafi być zawodna. Podczas korzystania z trybu ciągłego autofokusu (i ogólnie w trakcie fotografowania poruszających się motywów) warto nieco przymknąć przysłonę. Zwiększona głębia ostrości zmniejsza ryzyko błędnego ustawienia ostrości, gdyż przebiegający pies będzie dłużej znajdował się w polu ostrości. Fotografowanie biegających psów to świetny moment na wykorzystanie techniki panoramowania. Pozwoli ona wprowadzić jeszcze więcej dynamizmu. W takiej sytuacji stosuje się ją identycznie jak w przypadku fotografii sportowej. Skieruj obiektyw w kierunku nadbiegającego pupila, a gdy ten będzie już odpowiednio blisko, rozpocznij naświetlanie z ustawionym nieco dłuższym czasem ekspozycji, podążając za nim obiektywem. Chociaż dla właścicieli psów zmartwieniem jest fakt, gdy pies postanowi uciec i na własną łapę eksplorować świat, to w przypadku fotografowania problem może być zupełnie odwrotny. Psi modele często chcą być głaskani i podchodzą zbyt blisko obiektywu. Sprowokowanie ich np. do aportowania sprawi, że zapomną się w zabawie, umożliwiając wykonanie wielu potencjalnie wciągających widzów kadrów. Zazwyczaj psy wpychając nos w obiektyw w celu obwąchania go zdecydowanie utrudniają sesję, lecz wspólna zabawa i przebywanie czworonoga tuż przed obiektywem może także pozwolić na stworzenie ciekawych ujęć. Robiąc zdjęcia psów przydałaby się pomoc Żywioł, jakim jest tryskający energią pies czasami trudno okiełznać. W takiej sytuacji przydaje się asystent lub asystentka, którzy skoncentrują się na psie i pozwolą fotografowi skupić się wyłącznie na fotografowaniu. Taką rolę najlepiej spełnią opiekunowie pupila. Jeżeli jednak chcesz wykonać zdjęcia swojego czworonoga i w danym momencie nie masz kogo poprosić o udział w sesji, możesz spróbować zdalnie wyzwalać migawkę. W takiej sytuacji jednak lepiej skupić się na spokojnych, stonowanych portretach, na których pies będzie wyciszony, gdyż biegający pupil może zapomnieć się w zabawie i wpaść na statyw, strącając przy tym sprzęt. Skorzystanie z wężyka spustowego czy innej techniki zdalnego wyzwalania migawki pozwoli kierować uwagę w odpowiednim kierunku i we właściwym momencie rozpoczynać naświetlanie. Zdjęcia psów z właścicielami uwieczniają piękną przyjaźń Doskonałym tematem zdjęć jest relacja pomiędzy psem a jego opiekunem lub opiekunką. Może to być chęć ukazania podobieństwa lub po prostu skupienie się na prawdziwej przyjaźni. Takie podejście do zdjęć psów jest bardzo dobre z dwóch powodów. Opiekunowie stają się jednocześnie modelami i wspomnianymi w poprzednim akapicie asystentami, a psy mogą skupić się na nich, co ułatwia fotografowanie. Wykonując takie wspólne zdjęcia psów i ludzi warto wyposażyć się w obiektyw szerokokątny. Pomoże to w ujęciu nieco szerszej sceny i w stworzeniu tzw. portretu środowiskowego. Takie ujęcia ukazują modeli w kontekście danej lokalizacji i ich środowiska. Pokazanie mieszkania czy ulubionego miejsca spacerów może dużo wnieść do opowiadanej historii przyjaźni pomiędzy człowiekiem a zwierzakiem. Czarny pies biały pies – czyli zdjęcia psów z korektą ekspozycji Pomiar światła w przypadku fotografowania czarnego psa wylegującego się na czarnej kanapie lub białego hasającego w śniegu może być nieco kłopotliwy. Automatyka aparatu będzie w takich sytuacjach nieco zwodzona, tak że finalnie fotografia może wyjść szara zamiast wyraziście białej lub głęboko czarnej. Konieczne będzie zatem zastosowanie korekty ekspozycji. W przypadku białych elementów zastosowanie rozświetlenia scenerii (pomiar automatyczny doprowadzi do nieco przyciemnionej, a więc zgaszonej ekspozycji) a dla czarnych przyciemnienie (sytuacja odwrotna jak w przypadku białych motywów). Tak więc fotografując czarnego psa wykonaj pomiar światła i ustaw kompensację ekspozycji na wartość około -1 lub -2. Dzięki temu Twoje zdjęcie nie będziesz szare tylko faktycznie ciemne. Zwróć również uwagę na kolorystykę sierści Twojego pupila. Często okazuje się, że czarny pies może mieć w rzeczywistości różnie zabarwioną sierść. Wpływa na to rodzaj i sposób padania oświetlenia (a także ustawienie balansu bieli). W efekcie powstają różne dominanty (np. rdzawe), których warto się pozbyć w programie graficznym (choć oczywiście nie zawsze, jeśli tylko zależy Ci na pełnym wiernym odwzorowaniu wszystkich barw). Przyjmij punkt widzenia psów Sposób postrzegania świata przez ludzi i psy jest na tyle różny, że zadanie postawione w nagłówku może wydać się karkołomne. Nie trzeba jednak podejmować medytacji, aby wyostrzyć zmysł węchu. Na początek wystarczy po prostu kucnąć i spróbować umieścić aparat na wysokości wzroku psa. Uwaga! Pamiętaj jednak przy tym, iż czworonożni przyjaciele mogą odebrać takie zachowanie jak zagrożenie. Dbając o jego komfort z pewnością zdobędziesz wiele udanych kadrów. W tej wskazówce chodzi zatem o to, aby unikać kadrów z ludzkiej perspektywy (która w przypadku kierowania obiektywu na psy będzie ptasią). Widzowie przywykli do takiego postrzegania psów, stąd warto np. położyć się na ziemi i pokazać zwierzaka z podobnej perspektywy, z jakiej on obserwuje otoczenie. Zdjęcia wykonane z góry niekoniecznie muszą być nieudane, ale w wielu wypadkach takie rozwiązanie jest na tyle standardowe, że potrzeba dużo oryginalności czy pomysłowości, aby na dłużej przyciągnęło widzów. Próbuj różnych ujęć, także z dołu, aby wykonywać zdjęcia psów w ciekawy sposób i wprowadzać oglądających Twoje obrazy w ich świat. Zdjęcia psów z góry są dosyć oklepane i po prostu… nudne. Umieszczenie obiektywu na wysokości pyska zwierzęcia pozwala na uzyskanie ciekawszych fotografii i silniej działających portretów. Spróbuj sobie wyobrazić, jak zmieniłoby się wcześniej prezentowane zdjęcie Amstafa, gdyby zostało wykonane z na poziomie jego pyska. Objawami kennelowego kaszlu u psa są najczęściej apatyczność, obniżony apetyt, brak chęci do zabawy i ogólne osłabienie organizmu. Psi kaszel w tej chorobie jest jednak łagodny – najczęściej jest delikatny i towarzyszy mu charakterystyczne przełykanie śliny. Ten objaw jest spowodowany podrażnieniem gardła. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Bartosz Domagała ten tekst przeczytasz w 7 minut Kaszak to niewielka torbiel, powstająca w okolicach mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Kaszaki mają postać wypukłych guzków, które wypełniają się masą łojową i rogową najczęściej w wyniku uszkodzenia mieszka włosowego lub gruczołu łojowego. Kaszaki często są przyczyną zakażeń, a nieprawidłowe usunięcie kaszaka może spowodować powstanie nieestetycznych blizn. Co to jest kaszak, jakie są jego przyczyny rozwoju, jak się bezpiecznie go pozbyć? Oto najważniejsze informacje. Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Kaszak – co to jest? Gdzie zazwyczaj pojawiają się kaszaki? Kaszak – przyczyny rozwoju Kaszaki - objawy Czy kaszak boli? W jaki sposób rozpoznawane są kaszaki w różnych okolicach ciała? Diagnostyka kaszaków Z czym należy różnicować kaszaki? Kaszak – wyciskanie Kaszak - leczenie Kaszak – usuwanie za pomocą domowych metod Jak należy się chronić przed kaszakami? Kaszak – co to jest? Kaszak to najprościej mówiąc niewielka torbiel (cysta naskórkowa, narośl na skórze), która lokalizuje się zwykle w okolicy mieszków i gruczołów włosowych. Kaszak ma postać okrągłych podskórnych guzków i guzków o wielkości od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Pojawiają się głównie na karku, twarzy czy skórze głowy. Szczególnie nieestetyczne w wyglądzie są kaszaki na twarzy. Mogą być twarde, spoiste lub okrągłe. W jego wnętrzu znajduje się łój, a dokładnie mieszanina keratyny, łoju i cholesterolu oraz zrogowaciały naskórek, a także w niektórych przypadkach fragmenty mieszków włosowych. Z czasem cysta zmienia swój kolor na żółty lub biały. Mogą występować jako zmiany pojedyncze lub mnogie. Są to najczęściej zmiany o charakterze łagodnym i usuwa się je głównie z przyczyn kosmetycznych. Kaszki obserwuje się najczęściej u osób pomiędzy 30. a 40. rokiem życia, u osób w okresie dojrzewania, gdy dochodzi do ogromnych zmian w gospodarce hormonalnej i nierzadko zaburzeń funkcjonowania gruczołów łojowych. Spotykany jest dwa razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Kaszak u dziecka obserwowany jest dość rzadko. Wyróżnia się dwa rodzaje kaszaka: kaszak prawdziwy – ma podłoże genetyczne. Rozwija się w wyniku wnikania w głąb skóry komórek, które docelowo powinny znajdować się na powierzchni skóry. Jest to genetyczny defekt skórny, kaszak rzekomy – do jego rozwoju dochodzi w wyniku zaczopowania gruczołu łojowego w wyniku nieprawidłowej higieny osobistej lub zranienia skóry. Jest widoczny gołym okiem, a po jego naciśnięciu wydostaje się z niego tłusta, nieprzyjemna w zapachu substancja. Gdzie zazwyczaj pojawiają się kaszaki? Kaszaki najczęściej zlokalizowane są w okolicy twarzy, tułowia (najczęściej po stronie brzusznej) oraz szyi. Szczególnie niekomfortowe ze względu na swoją lokalizację są kaszaki miejsc intymnych (kaszak na jądrach, kaszak na wargach sromowych, kaszak na penisie). Zmiany te mogą powodować bolesność podczas stosunku (tzw. dyspareunię) lub dolegliwości bólowe, związane z chodzeniem czy też noszeniem bielizny. Mogą również przeszkadzać w prawidłowym oddawaniu moczu (mikcji). Błony śluzowe oka i jamy ustnej również mogą być dotknięte schorzeniem – opisano przypadki występowania kaszaków na: spojówce powiekowej (opisywane przez pacjentów jako kaszak na powiece, kaszak na oku czy też kaszak pod okiem), wargach, wewnętrznej powierzchni policzków oraz pod językiem. Podpaznokciowe torbiele epidermoidalne mogą powodować zmiany strukturalne w płytce paznokciowej w postaci onycholizy lub nadmiernego rogowacenia pod paznokciem, które należy różnicować ze zmianami powstałymi na tle grzybicy lub łuszczycy. Powodują one również dolegliwości w postaci rumienia, obrzęku, tkliwości oraz bolesności. Gdzie może pojawić się jeszcze kaszak: kaszak na głowie, kaszak na powiece, kaszak na twarzy, kaszak na policzku, kaszak na plecach, kaszak na oku, kaszak pod okiem, kaszak na szyi, kaszak na czole, kaszak na wargach sromowych, kaszak na mosznie. Kaszak – przyczyny rozwoju Istnieje wiele przyczyn wpływających na rozwój kaszaków. Jednak, za ich główne podłoże uważa się zaczopowanie ujść mieszków włosowych oraz gruczołów łojowych. Do tego zjawiska dochodzi w wyniku stosowania kosmetyków, głównie w ich nadmiarze (mowa tutaj o podkładach, pudrach, tłustych kremach i preparatach zawierających silikony). Ponadto, czynnikiem rozwoju jest: brak odpowiedniej higieny osobistej, zakażenie wirusem HPV, okres dojrzewania – okres nadmiernej pracy gruczołów łojowych, defekt mieszków włosowych - z powodu różnych uszkodzeń skóry, przez urazy, otarcia czy pooperacyjne rany, komórki mieszków włosowych ulegają uszkodzeniu, i tworzą się wtedy kaszaki, genetyka - osoby, które mają schorzenie znamion podstawowych komórek są w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju kaszaków. Również osoby z rzadką chorobą genetyczną Gardnera są narażeni na kaszaki. wady rozwojowe - kaszaki niekiedy mają swój początek już w okresie płodowym, gdy komórki macierzyste skóry, włosów, a nawet paznokci zostają zamknięte w komórkach innych tkanek. Do powstania kaszaków może również przyczynić się zbyt intensywna ekspozycja skóry na promieniowanie UV, dotyczy to w głównej mierze ludzi starszych, po 65 rż. Pewną rolę w powstawaniu kaszaków mogą odgrywać również kremy na bazie oleju, których stosowanie w nadmiarze negatywnie wpływa na skórę i prowadzi do tworzenia się torbieli gruczołu łojowego. Kaszaki - objawy Obecność kaszaków powoduje powstanie pod skórą guzka na jej powierzchni - może on być zarówno miękki, jak i twardy (wskutek zaczopowania ujścia mieszka włosowego). Może być również widoczny ciemny, centralny punkt guzka świadczący o niedrożności kanału włosowego. Mogą też mieć barwę białą, albo żółtą, a u osób ciemnej karnacji kolor kaszaka może być zupełnie inny. Towarzyszy im zaczerwienie oraz ból. Kaszak przybiera rozmiar od kilku milimetrów do nawet 5 centymetrów. Czy kaszak boli? Ogólnie rzecz biorąc kaszak nie boli. Na początku, kiedy kaszak się pojawia nie odczuwa się żadnych dolegliwości. Niestety, gdy dojdzie do jego nadkażenia może pojawić się ból i nieprzyjemne uczucie. Wtedy pojawia się właśnie stan zapalny, skóra wokół kaszaka jest czerwona i zwykle też bardzo ciepła. Średnica kaszaków zwykle nie przekracza kilku centymetrów. W jaki sposób rozpoznawane są kaszaki w różnych okolicach ciała? Osoba, która zaobserwowała u siebie kaszaka, ale nie ma do końca jest pewna czy to na pewno on powinna skonsultować się z lekarzem. Diagnoza kaszaka odbywa się na podstawie badania fizykalnego – a dokładnie, paplacyjnego zbadania zmiany. Diagnostyka kaszaków Kaszaki nie są trudne do zdiagnozowania, ponieważ ich wygląd od razu wskazuje na torbiel łojową. Niekiedy jednak lekarze sugerują wykonanie biopsji, aby wykluczyć czy guzki nie stanowią zagrożenia dla życia. Dlatego, kiedy pojawił się na twojej skórze wykwit przypominający kaszaka, ale nie masz pewności - udaj się do lekarza. Jak wiadomo kaszaki mają to do siebie, że mogą opróżnić się samoistnie pękając, jednak czasem powoduje kaszak stan zapalny, w stosunku do którego trzeba podjąć odpowiedni sposób postępowania. Dlatego, przy pojawieniu się kaszaka najlepiej udać się do lekarza. W wątpliwych przypadkach, gdy kaszaki budzą podejrzenie i lekarze podejrzewają ich nowotworowy charakter, należy wyciąć zmianę i przeprowadzić badanie histopatologiczne. Ponadto kaszaka należy różnicować z: nerwowłókniakiem - zmiany skórne są twarde i często mają mnogi charakter, ropniem - występuje rumień i ucieplenie skóry, tłuszczakiem - w badaniu palpacyjnym jest miękki i ma tendencję do powiększania się. U nastolatków duża ilość torbieli epidermoidalnych może wskazywać na obecność zespołu Gardnera. Jest to choroba genetyczna, dziedziczona autosomalnie dominująco. W jej przebiegu współwystępują mnogie polipy jelita grubego oraz nowotwory innych tkanek. Torbiele łojowe mogą przeszkadzać w życiu codziennym, gdy osiągną duże rozmiary. Wówczas konieczny jest zabieg chirurgiczny. Z czym należy różnicować kaszaki? Kaszaki dla lekarza nie są trudne do zdiagnozowania, jednak czasami należy go różnicować z innymi patologicznymi zmianami pojawiającymi się na skórze. Głównie mowa tutaj o tłuszczakach. Są one bardzo podobne do kaszaków, jednak ich struktura jest bardziej miękka i w wielu przypadkach się powiększają. Należy również w rozróżnieniu brać pod uwagę nerwiakowłókniaki, które zazwyczaj są bardziej twarde i występują w większej ilości. Ponadto, kaszaki należy rozróżniać od ropni, które są bolesne i zdecydowanie mocniej ucieplone. Kaszak – wyciskanie Kaszak stanowi, szczególnie na twarzy nieestetyczną zmianę, której każdy chce się jak najszybciej pozbyć. W początkowej fazie wzrostu zmiana ta może samoistnie się cofnąć, zwłaszcza gdy dbamy o higienę twarzy, stosując odpowiednie i dobrej jakości peelingi. Wyciskanie kaszaka, usuwanie kaszaka za pomocą igły bądź szpilki i samodzielne wycięcie kaszaka nie jest wskazane. Może to spowodować wdanie się infekcji, a więc stanu zapalnego i w konsekwencji powstania nieestetycznej blizny. Tak więc, usuwanie kaszaka w domu nie jest dobrym rozwiązaniem. Kaszak - leczenie Niektóre kaszaki mogą same pęknąć, a niektóre wymagają usunięcia przez lekarza. Czasem wystarczy nakłucie torbieli i wyciśnięcie zawartości, lecz gdy to nie pomaga lekarze zalecają zabieg usunięcia chirurgicznego (ze znieczuleniem miejscowym). Dzięki całkowitemu usunięciu kaszaka można zapobiec jego nawrotowi, w sytuacji gdy nie doszło do stanu zapalnego. Inną metodą leczenia kaszaków jest krioterepia (wymrażanie). W trakcie zabiegu kaszak zostaje kilkakrotnie zamrożony oraz odmrożony, co ma na celu zniszczenie jego tkanek. Metoda ta jest nieinwazyjna i wykonuje się ją miejscowo. Po zabiegu usunięcia kaszaka może pozostać blizna. To czy będzie ona bardziej czy mniej widoczna zależy od wybranej metody. Biorąc pod uwagę ten fakt, wielkość blizny jest mniej korzystna w przypadku przeprowadzenia całkowitego wycięcia chirurgicznego. Jeżeli torbiel łojowa objęta jest stanem zapalnym, najczęściej zaleca się stosowanie antybiotyków doustnych. Po takiej kuracji (około sześć tygodni) kaszak zostaje usunięty, a na skórę założone zostają szwy, które należy zdjąć po około dwóch tygodniach. W sytuacji, gdy kaszak znajduje się w bardzo wrażliwym miejscu, lekarze stosują wypalanie laserem z dwutlenkiem węgla. Czasem lekarze najpierw nacinają torbiel i usuwają zawartość, dzięki czemu blizna jest malutka i goi się sama. Kaszak – usuwanie za pomocą domowych metod Domowym sposobem na kaszaki są okłady z wywaru skrzypu polnego, który łagodzi podrażnienie i korzystnie wpływa na pracę gruczołów łojowych. Na napar składają się: 2 szklanki wody, wata oraz bandaż, cztery łyżki (kopiate) skrzypu. Należy przez około pięć minut gotować napar, a następnie nasączyć nim watę i przyłożyć w miejsce kaszaka (pamiętaj o zabezpieczeniu waty bandażem, aby się nie zsuwała). Nie należy samemu przekłuwać/usuwać/wyciskać kaszaków! Grozi to zakażeniem. Jak należy się chronić przed kaszakami? Przede wszystkim należy dbać o higienę osobistą i systematycznie złuszczać zrogowaciały naskórek, przy pomocy peelingów. Dzięki temu możliwe jest uniknięcie zaczopowania ujścia mieszka włosowego, co jest szczególnie istotne u osób posiadających tendencję do nadmiernego łojotoku. Z kolei w przypadku obecności na skórze kaszaka, nie należy zwlekać z wizytą u specjalisty. Odpowiednio wcześnie dobrane leczenie przez dermatologa czy chirurga pozwala uniknąć wtórnego nadkażenia, mogącego spowodować poważne konsekwencje ogólnoustrojowe. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. Teraz z e-konsultacji możesz skorzystać także bezpłatnie w ramach NFZ. kaszaki Kaszak zmiany skórne dermatologia choroby dermatologiczne Jak leczyć kaszak na powiece? Jak wygląda leczenie kaszaka na powiece? Czy leczenie kaszaka opiera się jedynie na zabiegu wycięcia kaszaka z powieki? W jaki inny sposób można się pozbyć... Lek. Katarzyna Darecka Michał Wiśniewski ma łuszczycę. Walkę z chorobą utrudniał mu alkohol Wokalista "Ich Troje" przyznał, że zmaga się z łuszczycą, która doprowadziła do sytuacji, że nie miał już prawie paznokci. Zaczęła też atakować jego twarz.... Klaudia Torchała Włókniak twardy - czy zagraża życiu? Dlaczego powstaje i kiedy usunąć włókniak twardy? Włókniak twardy to drobna zmiana nowotworowa, która nie złośliwieje, dlatego nie należy się niepokoić. Jego wygląd nie jest jednak estetyczny, dlatego dużo osób... Tatiana Naklicka Operacyjne leczenie zeza u dzieci Zez może mieć wiele przyczyn. Problem może wynikać z zaburzeń mięśni odpowiedzialnych za ruch gałek ocznych. Z tego względu kąt widzenia w jednym oku zmienia się... Marta Pawlak Lek na stawy pomaga na egzemę Stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stanów tofacinib może również pomóc w przypadku zapalenia skóry - informuje Journal of the American Academy of... duża cysta na skórze zdjęcie, objawy, symptomy jak wygląda, jakie są sposoby i metody diagnozy Torbiel, cysta kaszak leczenie, sposoby domowe. Obrazy galeria Torbiel, cysta kaszak choroba u kobiet mężczyzn dzieci niemowlaków seniorów duża cysta na skórze. ^{Kaszak należy do bardzo częstych zmian skórnych, występujących przeważnie na twarzy, szyi i w miejscach intymnych. Najczęściej ma małe rozmiary, jednak może też być duży i bardzo szpecący. Chociaż nie jest groźny, stanowi poważny defekt kosmetyczny, jeśli znajduje się w miejscu jest kaszak?W warstwie skóry właściwej znajdują się gruczoły łojowe, których zadaniem jest natłuszczanie włosów i skóry, co zapewnia barierę ochronną przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Gdy kanalik wyprowadzający gruczołu łojowego zostanie z jakiegoś powodu zablokowany, powstaje kaszak (atheroma, steatoma). Tworzy się wówczas torbiel wypełniona zrogowaciałym naskórkiem i nadmiarem sebum, które nie mając ujścia, gromadzi się wewnątrz gruczołu. Z tego powodu kaszak inaczej nazywa się zastoinową torbielą gruczołu łojowego. Specjaliści wyróżniają dwa rodzaje kaszaków - prawdziwy oraz rzekomy. Pierwszy z nich ma podłoże genetyczne. Rozwija się na skutek defektu skóry. Polega na tym, że komórki, które powinny docelowo znajdować się na powierzchni skóry, wnikają w jej głąb. Kaszak rzekomy powstaje w wyniku zaczopowania ujścia gruczołu wygląda kaszak?Kaszak wygląda jak cielista krosta. Jest to torbiel, czy narośl na skórze o wielkości od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Ma postać okrągłych, podskórnych guzków wypełnionych mieszaniną łoju, cholesterolu, keratyny i zrogowaciałego naskórka. Jeśli jest dużych rozmiarów, często zmienia barwę na żółtą lub białą. W dotyku może być miękki lub twardy i łatwo przesuwa się pod naciskiem palca. Nieraz na jego powierzchni widać ciemny punkt. Jest to czop zatykający ujście sebum. Jeśli dojdzie do zakażenia, pojawia się zaczerwienienie i ból. Kaszak a nerwowłókniak, ropień, tłuszczakOsoby niedoświadczone mogą pomylić kaszaka z innymi wykwitami, które pojawiają się na skórze. Należą do nich np. prosaki, tłuszczaki, ropnie oraz nerwowłókniaki. Prosaki to małe, białe lub żółtawe grudki, najczęściej występujące na twarzy (powiekach, policzkach i skroniach). Swoim wyglądem przypominają ziarno prosa, skąd pochodzi ich nazwa. Usuwa się je u dermatologa metodą elektrokoagulacji. Tłuszczaki należą do nowotworów łagodnych. Mają postać niewielkich miękkich guzów w kształcie podłużnym lub owalnym. Zbudowane są z torebki łącznotkankowej, wypełnionej tłuszczem. Usuwa się je najczęściej chirurgicznie. Nerwowłókniaki skórne to twarde guzy o charakterze nowotworów łagodnych, jednak zaniedbane mogą ulec zezłośliwieniu. Powstają z osłonek nerwów skóry. Mogą uciskać sąsiadujące włókna nerwowe, powodując ból. Usuwa się je chirurgicznie. Ropnie bardzo łatwo rozpoznać, ponieważ wywołują zaczerwienienie sąsiadującej skóry, są bolesne i po kilku dniach podchodzą białą ropą. Najczęściej pękają samoistnie i goją się, nie pozostawiając blizn. W przypadku wystąpienia niepokojących zmian na skórze należy zawsze zasięgnąć opinii lekarza, który dokona prawidłowego się biorą i dlaczego powstają kaszaki?Tak naprawdę nie wiadomo, dlaczego powstają kaszaki - u niektórych osób tworzą się już w życiu płodowym. Najczęściej pojawiają się pomiędzy 30. a 40. rokiem życia i tworzą się dwa razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Występują również u osób młodych w okresie dojrzewania, na skutek zmian hormonalnych, jakie zachodzą w ich organizmach. U dzieci spotyka się je bardzo rzadko. Kaszaki powstają w wyniku zaczopowania ujścia gruczołu łojowego. Przyczyny tego stanu mogą być różne, np.:uszkodzenie oraz zapalenie mieszka włosowego,nieprawidłowa praca gruczołu łojowego,stany zapalne skóry,pęknięcie gruczołu łojowego na skutek zmian trądzikowych,otarcia, uszkodzenia skóry i urazy,brak odpowiedniej higieny osobistej,uwarunkowania genetyczne,zakażenie wirusem zablokowania ujścia gruczołu łojowego może dojść również w wyniku nadmiernej ekspozycji skóry na słońce, a także na skutek stosowania w nadmiarze kosmetyków sporządzanych na bazie olejów i silikonów, takich, jak tłuste kremy, podkłady i pudry. Lekarze zaliczają do grupy ryzyka osoby:po 65. roku życia,u których występuje schorzenie znamion na skórze,zmagające się z chorobą najczęściej powstają kaszaki?Najczęściej występują kaszaki na twarzy, jednak mogą też być one zlokalizowane w innych miejscach. Spotyka się:kaszaki na głowie,kaszaki na plecach,kaszaki na szyi,kaszaki za uchem,kaszaki na dotkliwe są kaszaki występujące w pachwinach i innych miejscach narażonych na ocieranie się o bieliznę podczas chodzenia czy biegania. Nieraz zdarza się, że powstają kaszaki na powiece, pod okiem lub na wargach i wewnętrznej powierzchni policzków, a nawet pod językiem. Torbiele gruczołu łojowego mogą wystąpić wszędzie, najczęściej tam, gdzie rosną włosy - na głowie, owłosionej klatce piersiowej, twarzy, szyi, karku, za uszami i na narządach płciowych. Usuwanie kaszaka w domuLekarze nie zalecają usuwania kaszaka w domu z uwagi na możliwość wystąpienia zakażenia i w konsekwencji powstawania szpecących blizn. W przypadku kaszaka: wyciskanie, przekłuwanie go za pomocą igły bądź szpilki lub wycinanie jest bardzo ryzykowne. Jeśli wywiąże się infekcja, należy niezwłocznie zgłosić się do specjalisty. Torbiele gruczołu łojowego wyglądają nieestetyczne, szczególnie na twarzy. Ich usuwanie w gabinetach kosmetycznych i prywatnych klinikach jest dosyć drogie. Zatem jak usunąć kaszaka samemu? Okazuje się, że jest na to bezpieczny i niedrogi sposób. Należy sporządzić napar ze skrzypu, nasączyć nim watę i robić gorące okłady na zmienione chorobowo miejsca. Skrzyp łagodzi podrażnienia i bardzo korzystnie wpływa na pracę gruczołów łojowych. Stosowany systematycznie przez dłuższy okres czasu udrażnia kanaliki gruczołów łojowych i usuwa kaszaki. Napar należy sporządzić z dwóch szklanek wody oraz czterech kopiastych łyżek skrzypu. Ziele gotuje się przez ok. 5 minut i pozostawia pod przykryciem do lekkiego przestudzenia, aby uniknąć poparzenia skóry. Następnie nasącza się nim watę i nakłada na miejsca, w których występują kaszaki. Okłady należy zabezpieczyć bandażem, aby się nie leczyć kaszaki?Małe kaszaki czasem ulegają wchłonięciu, duże mogą pęknąć samoistnie na skutek nagromadzenia się w nich nadmiernej ilości - leczenieW leczeniu małych kaszaków można stosować kremy zmiękczające i udrażniające ujścia kanalików gruczołów łojowych. Wymaga to jednak systematyczności i trwa dosyć długo. Osoby mniej cierpliwe mogą skorzystać z pomocy lekarskiej, aby je - usuwanieUsuwanie torbieli powinien zawsze przeprowadzać lekarz dermatolog lub chirurg, przy znieczuleniu miejscowym. Jeśli torbiel jest mała, nakłuwa się ją i wyciska jej zawartość. Powstaje mała ranka, która goi się sama, pozostawiając niewielką bliznę. Większe zmiany wycina się chirurgicznie, a na skórę zakłada się szwy. Niestety, najczęściej po takim zabiegu pozostaje blizna. Jeśli dojdzie do stanu zapalnego, należy przyjmować antybiotyki i glikokortykosteroidy. Jeśli kaszak zlokalizowany jest w obrębie twarzy, wypala się go laserem, dzięki czemu powstają minimalne blizny. Można też zastosować miejscowo krioterapię, czyli wymrażanie, które należy do metod istnieją sposoby na zapobieganie kaszakom?Jak dotąd nie opracowano skutecznych metod chroniących przed powstaniem kaszaka. Z całą pewnością pomocne jest stosowanie podstawowych zasad higieny osobistej. Niektórzy dermatolodzy zalecają systematyczne przeprowadzanie peelingu, który złuszcza zrogowaciały naskórek i zapobiega zaczopowaniu ujścia mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku osób ze skórą łojotokową i trądzikową. W aptekach można również spotkać maść na kaszaki, której zadaniem jest oczyszczanie kanalików gruczołów łojowych oraz zmniejszanie produkcji sebum. Ukończył Wydział Farmacji na Akademii Medycznej w Łodzi otrzymując tytuł magistra farmacji. Uzyskał też stopień MBA kończąc Wyższą Szkołę Kupiecką w Łodzi oraz Paris Business School.} 29 stycznia 2009, 16:20. Z kaszakami u mojego pekińczyka borykam się już prawie 2 lata. Zaczęło się od jednego teraz jest ich około 12. Rosną i pękają, tworząc jakby kratery. Nie goją się rany przez kilka miesięcy. Gdy był pierwszy zostało zrobione badanie cytopatologiczne, wynik- kaszak. Już miał być chirurgicznie wycięty

Kaszel u psa ma podobne podłoże, jak tego typu dolegliwości u człowieka. Najczęściej pojawia się on w przebiegu różnych chorób, ale zanim podejmie się diagnozę stanu zdrowia swojego pupila, warto się zastanowić, czy nie przebywa on w otoczeniu, w którym obecne są niekorzystne, drażniące czynniki. Kaszel u psa to najczęściej objaw infekcji dróg oddechowych – począwszy od zwykłego przeziębienia, przez zapalenie tchawicy czy oskrzeli, aż do zapalenia płuc. Przewlekły kaszel może też być objawem niewydolności krążenia, nowotworu, zapalenia dziąseł, zębów lub zatok przynosowych. Przyczyny kaszlu u psa Bezpośrednią przyczyną kaszlu u psa jest odruchowa reakcja na czynnik drażniący błony śluzowe dróg oddechowych. Kaszel służy wykrztuszaniu zalegającej w tchawicy, krtani czy oskrzelach wydzieliny, ciała obcego lub substancji, która spowodowała miejscowy odczyn zapalny. Przypadkowe, pojedyncze zadziałanie zewnętrznego czynnika powoduje zwykle jeden lub kilka napadów kaszlu, które po kilku godzinach ustępują. Niepokój powinno budzić utrzymywanie się kaszlu przez co najmniej jedną dobę albo nienaturalne zachowanie psa, wskazujące na duszność, gorączkę, osłabienie. W takim stanie zwierzę porusza się ospale, niechętnie wychodzi na spacery. Jego zainteresowania nie budzi nawet pełna miska czy ulubiony smakołyk. Jak wygląda kaszel u psa? Kaszel u psa wygląda nieco inaczej niż u człowieka. Zwykle przyjmuje postać głębokich chrząknięć, pojedynczych lub pojawiających się seriami, intensywnych, głośnych, chrapliwych wydechów. Często pies wygina przy tym szyję i pochyla głowę. Kaszlowi może towarzyszyć stałe dyszenie, przyspieszenie oddechu i męczliwość, które świadczą o nasilonej duszności. Chorobowe przyczyny kaszlu u psa Najczęstszą przyczyną kaszlu u psa są banalne przeziębienia i zapalenia górnych dróg oddechowych. Zdarza się to – podobnie jak u człowieka – w przypadku przemoczenia, przechłodzenia organizmu, które umożliwia namnażanie się chorobotwórczych drobnoustrojów. Przypadłość ma wówczas zwykle lekki przebieg i nie wymaga specjalnego postępowania. Przy przewlekłym albo intensywnym i duszącym kaszlu, połączonym z gorączką lub pogorszeniem się ogólnego stanu zwierzęcia, należy skontaktować się z weterynarzem. Może on wykluczyć zapalenie tchawicy, oskrzeli czy płuc, nosówkę lub kaszel kenelowy albo inne przewlekłe choroby. Należą do nich niewydolność krążenia, nowotworowe guzy układu oddechowego (w tym również przerzutowe), choroby zatok przynosowych czy zębów. Co oprócz choroby może spowodować kaszel u psa? Kaszel u psa może być wywołany przez wiele niezwiązanych z chorobą czynników. Należą do nich: obrzęk krtani spowodowany długotrwałym ujadaniem lub użądleniem przez osy czy pszczoły; podrażnienie wynikające z ucisku na szyję zbyt ciasnej lub zaciskowej obroży (dotyczy to szczególnie psów, które nie potrafią chodzić przy nodze i nieustannie się wyrywają); narażenie na pył (na przykład w remontowanym mieszkaniu) albo na dym – papierosowy lub pochodzący z kominka czy pieca; przebywanie w gorącym, dusznym pomieszczeniu o małej wilgotności powietrza; umieszczenie legowiska psa w miejscu o intensywnym obiegu powietrza; niedostateczna dostępność wody do picia. Kaszel u psa – leczenie i leki Leczenie kaszlu u psa domowymi sposobami to przede wszystkim zapewnienie zwierzęciu odpowiednich warunków, by mogło ono odzyskać dobrą formę. Chory pies powinien znajdować się w ciepłym (choć nie przegrzanym), dobrze wietrzonym pomieszczeniu, z powietrzem o prawidłowej wilgotności. Zapewni mu to komfort i ułatwi oddychanie. Musi mieć do dyspozycji dostateczną ilość świeżej wody do picia oraz pożywną, lekką karmę. Nie zaleca się podawania psu żadnych leków stosowanych u ludzi bez konsultacji z weterynarzem, gdyż ich działanie na organizm zwierzęcia może być inne, a niekiedy wręcz toksyczne. Anna Dobroń Milena Kostrubiec Komentarze Nie znaleziono żadnych opinii

10.03.2023 12:06. Znamiona skórne, takie jak tłuszczaki, kaszaki czy pieprzyki usuwa się w czasie tzw. drobnych zabiegów chirurgicznych. Warto wiedzieć, kiedy taki zabieg jest konieczny i na czym polega. Czym są te zmiany, kiedy mogą być groźne i kiedy nie można ich usunąć przy pomocy zabiegu laserowego? zapytał(a) o 10:49 Czy wie ktoś może jak wygląda kaszel u "PSA"? Mój pies od paru dni chodzi i tak dziwnie charczy tak jak by się dławił i go ciągnęło na wymioty...Mysleliśmy że mu się coś wbiło ale normalnie je tak jak by nigdy nic...I zastanawiamy sie co mu jest czy coś mu sie wbiło czy to kaszel!?POMOCY odpowiedzcie na moje pyt.!:P Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 10:50 To może być kaszel. Mój pies jak ma kaszel to właśnie tak robi. Idz do weterynarza. blocked odpowiedział(a) o 10:50 Raczej nie powinno być mu nic. Mój pies też tak robi, ale jest stary. A teraz właśnie obok mnie śpi i chrapie xD BabaAga odpowiedział(a) o 10:51 To jest na pewno kaszel :) blocked odpowiedział(a) o 10:52 to jest kaszel !mój pies też miał ; (poszłam z nim do weterynarza, 4 dni później był zdrów jak ryba!codziennie dostawał zastrzyki aha i lekarz mówił że jak wychodzę z nim na spacer to na krótko a więc wychodziłam z nim po 5-10 min :) aha mówił jeszcze że nie wolno podawać mu bardzo zimnej wody, tylko o temp. pokojowej xD a więc jak pisałam wyżej po zastrzykach mu przeszło!idź ze swoim pupilem do weterynarza. napewno mu pomogą ^^pozdrawiam fabble ;D Yanvar odpowiedział(a) o 11:03 Idź do weterynarza . Pies z kaszlem wymiotuje ( albo go pociąga ) oraz charczy . Było o tym kiedyś w miesięczniku PP . blocked odpowiedział(a) o 11:15 Mój pies miał takie objawy, byliśmy u weterynarza i w nocy odszedł mimo zastrzyków. (zapalenie oskrzeli)Oczywiście nie chcę Cię straszyć, ale żadnych objawów nie należy lekceważyć. Może to być nic poważnego, ale lepiej udać się do weterynarza. vandal89 odpowiedział(a) o 11:16 Najlepiej ida się do weta możliwe że przeziębił się i charczy nie lekcewarz takich objawój jeżeli chcesz mieć najlepszego przyjaciela na długie lata :) pikuś112 odpowiedział(a) o 13:08 To kaszel.. Idż do weterynarza .. blocked odpowiedział(a) o 10:50 Mój pies normalnie apsik- tak normalnie chcesz to go nagram jak bd kaszlak :) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Ֆιժ оኦусвθглеպ гըղо	Ы пፀμищխ м
Ս шեм ቷмеտиትепа	Х ኯթእ бυдሩղо
ቨቩ ተκυшугануф በбըкта	Бигаկፉጁе нучиጳи ርугло
Ոφотоգ φυ азоч	Քифዴдէ уцαξоդուлω аሗес

12p3EFZ.