Są one szczególnie zadowolone z biegania, uprawiania sportów i długich spacerów. Te psy mają również umysł sportowca, a treningi umysłowe, takie jak wyszukiwanie przedmiotów, mogą pomóc im w rozwoju intelektualnym. Pudel Fot. istockphoto.com / Pudel. Pudel to rasa psów pochodząca z Niemiec, znana ze swojej elegancji i inteligencji.

Pielęgnacja pudla Pudel jest rasą, która wymaga pielęgnacji w dużym zakresie. Każdy właściciel pudla musi być zdecydowany na konsekwentną i regularną pracę w postaci częstego czesania i kąpania psa. Poprawnie wykonywane przez nas zabiegi rekompensuje nam piękny wygląd szaty i satysfakcja, że to właśnie MY SAMI przyczyniamy się do efektownego wyglądu naszego psa. Ta konsekwencja i regularność są bardzo ważne dlatego, iż w przypadku pudla nie możemy odłożyć czesania na następne dni, bowiem może już być za późno i psa trzeba będzie krótko ostrzyc. Nie możemy też liczyć tylko na psich fryzjerów. Czasem nie będzie nawet czasu, aby móc się umówić na wizytę, a pies będzie potrzebował natychmiastowej interwencji - bo właśnie wpadnie w rzepy lub zmoknie mu sierść, która trzeba będzie ratować natychmiast. Pudel, dzięki swej szacie jest psem, nie wydającym charakterystycznego psiego zapachu, ani nie gubiącym sierści. Rekompensuje nam to ewentualny problem większego nakładu naszej pracy w pielęgnację sierści. Tak więc bierzmy się do roboty... Jeśli mamy do czynienia z bardzo zaniedbanym psem, posiadającym na sobie drugą, jak gdyby "skórę" lub kołtunów jest naprawdę dużo, psa po prostu należy ściąć całego na krótko. Jest to zabieg higieniczny, mający na celu odrośnięcie zdrowego włosa. Próby rozczesywania takiego psa nie mają sensu, gdyż nawet użycie różnego rodzaju odżywek i tak nie będzie w stanie zapobiec mechanicznemu uszkodzeniu włosa. Lepiej jest zatem poczekać na nowy i w pełni zdrowy włos, niż ratować zniszczony, szczególnie, że włos im dłuższy, tym wolniej rośnie. U psów, u których szatę można jeszcze uratować należy ściąć nadmiar włosa, pozostawiając jedynie tyle, ile będzie nam konieczne na uformowanie żądanej fryzury. Pozostałość dokładnie rozczesujemy. To rozczesanie będzie miało zasadnicze znaczenie przy kąpieli, gdzie zastosowane szampony i odżywki oraz woda do ich wypłukania musza mieć swobodny dostęp do każdego włosa z osobna, co w zbitych kołtunach jest niemożliwe. Po wysuszeniu przycinamy nadmiar włosa, który nam się pojawił po rozczesaniu kołtunów lub miejsc, w którym włos był już zbity. CZESANIE Pudla musimy czesać często, jednakże nie codziennie. Na zabieg ten zawsze trzeba zarezerwować sobie nieco czasu i nie spieszyć się, bowiem trzeba to zrobić dokładnie. U większych ras pudla tj średniak czy duży możemy sobie dzielić pracę na parę dni, jeśli nie możemy poświęcić jednorazowo tyle czasu, ile jest konieczne do uczesania całego psa za jednym razem. Każde czesanie powoduje mniej lub więcej wyrywanie i uszkodzenie włosa stąd powinno ono być na tyle częste by sierść nie zdążyła się skudlić, ale na tyle rzadkie by uniknąć nadmiernego łamania i wyrywania włosa szczotką czy grzebieniem. W praktyce czesać pudla powinniśmy co kilka dni, a czynność tę uzależniamy i od wielu czynników: rodzaju szaty, długości włosa, wieku psa oraz pogody. Przy włosie krótkim nie ma najmniejszego problemu i czesanie nie wymaga specjalnych umiejętności i wiedzy. Nie należy czesać suchego włosa, gdyż wtedy powodujemy jego nadmierne łamanie się. Powinniśmy użyć specjalnych preparatów, a w najgorszym wypadku nawet zwilżmy wodą lub woda z odżywką do włosów ludzkich czy nawet oliwką dla dzieci, albo też czystymi kosmetykami, które potem w czasie kąpieli wymyjemy. Po tłustej oliwce nawet po dobrych detergentach sierść pozostanie tłustawa, ale nie należy się tym przejmować. To nawet dobrze, gdyż w ten sposób włos będzie zabezpieczony przed działaniem czynników zewnętrznych na parę dni. Należy dzielić włos na partie i szczotką rozczesywać każdą partię z osobna, poczynając od skóry. Dla sprawdzenia skuteczności czesania sprawdzamy określone miejsce grzebieniem i jeśli zęby grzebienia swobodnie przejdą to znaczy że możemy zająć się kolejną partią włosa i znów od samej skóry przeczesujemy i sprawdzamy partia po partii przechodząc w inne części ciała. ROZCZESYWANIE O sierść pudla należy dbać tak, by nie dopuścić do powstania kołtunów. Jeśli jednak nam się to zdarzy (szczególnie dotyczy to psów młodych podczas wymiany sierści ze szczenięcej na dojrzałą oraz głównie psów stanowiących własność początkujących właścicieli) nie popadajmy w panikę i nie łapmy za nożyczki w celu wycięcia kołtuna, tylko uzbrojeni w cierpliwość przystąpmy do pracy nad jego rozsupłaniem. Potrzebne są nam do tego celu przede wszystkim własne palce oraz, jako pomoc kosmetyki, a na końcu grzebień o długich, rzadkich, metalowych zębach i szczotka. W zależności od stanu kołtuna stopniujemy czynności począwszy od użycia grzebienia, początkowo jednym zębem grzebienia próbujemy delikatnie czesać powolutku wyciągając i rozdzielając włosek po włosku. Zwracamy uwagę, by ich nie wyrywać. Jeśli czujemy, że włos się rozczesze, ale sporo go wyrwiemy to nasączmy go odpowiednimi kosmetykami. Niekiedy sierść trzeba poddać działaniu tego typu środków przez jakiś czas np. kilkanaście minut, po czym palcami obu rąk próbujemy poluzować kołtun od skóry ku końcom, dzieląc zbitek na coraz cieńsze pasma. Gdy uda nam się porozdzielać kołtuna na węższe pasemka próbujemy jednym zębem grzebienia dzielić pasemka na jeszcze cieńsze i w końcu przeczesujemy grzebieniem ustawionym wszerz, a na końcu używamy szczotki. Niektórzy pożądane efekty uzyskują używając najpierw szczotek a na koniec wieńczą swój sukces przeczesaniem z użyciem grzebienia. Jeśli możemy sobie pozwolić na obcięcie włosa np. w połowie długości kołtuna, wtedy będzie nam łatwiej wykonać proces rozczesywania. W ostateczności można też użyć nożyczek ostro zakończonych i po włożeniu między skórę a kołtun jednego z ich ramion w środek pasma, które dalej się kołtuni prowadzimy owo ramię nożyczek w kierunku końcówek włosa rozcinając tym jednym ramieniem kołtun. Nie należy używać w tym celu drugiego z ramion nożyczek gdyż straty we włosie będą zbyt duże. Uciekając się do tego ostatniego sposobu z użyciem nożyczek należy liczyć się niestety z wycięciem dużej ilości włosów, ale zawsze coś zostanie. Wybór sposobu zależy od stanu szaty. Powyżej opisana zasada radzenia sobie z kołtunami przestanie być potrzebna w miarę nabierania doświadczenia przez nowicjusza w pielęgnacji pudlej szaty Każdy bowiem nabywa wprawy i ostatecznie wypracowuje swoje metody działania, które są najlepsze w jego mniemaniu a także i wykonaniu. KĄPIEL Przystępujemy do kąpieli. Psa umieszczamy w wannie lub brodziku, w którym znajduje się mata anty poślizgowa lub coś w tym rodzaju. Jeśli pies nie jest przyzwyczajony do kąpieli, należy go wcześniej stopniowo nauczyć przebywania w wannie, a także kontaktu z wodą (która wypływając z prysznica wydaje dźwięki) oraz do polewania ciała. Można to zrobić zachęcając psa do wchodzenia lub stawiając go na dnie, wtedy pies przyzwyczai się, że kąpiel nie jest rzeczą, której trzeba się bać. Nie należy na tym etapie pozwalać sobie na to, że pies sam zadecyduje kiedy ma wyjść z wanny. Jest to bardzo ważne, by nie robił tego ze względu na swoje i nasze bezpieczeństwo. Wyskakując nagle mógłby się poślizgnąć i przewrócić, a w przypadku większego psa, nas też mógłby niefortunnie potracić. Gdy mamy oswojonego już psa można sobie na wszelki wypadek przymocować jakąś smycz, która nam psa powstrzyma. Musi być ona wytrzymała w razie jakby chciał on wyskoczyć. Długość smyczy musi być dostosowana do każdego psa - na tyle długa, by pies stał swobodnie, ale na tyle krótka by nie mógł wyskoczyć. Uwaga !!! Dużych pudli nie przywiązywać do kranu !!! (są bowiem zbyt silne i mogą go uszkodzić lub nawet wyrwać ze ściany ). Puszczamy wodę na dno brodzika lub ścianę wanny i czekamy aż ustabilizuje się na letniej temperaturze. Ta czynność już oswaja nam psa z mokra wodą i jej temperaturą, bowiem miejscem zetknięcia psa z wodą są jego czułe opuszki łap. Potem słuchawkę prysznica, prawie przylegającą do ciała psa przesuwamy równocześnie mocząc go, począwszy od dołu tylnych łap ku górze, zad, ogon potem dół łap przednich w kierunku "do góry", tułów i na końcu głowa z uszami, w które wcześniej powinniśmy wcisnąć waciki, co zapobiega zalaniu uszu wodą. W przypadku, gdyby nam się jednak woda dostała do środka ucha, ratunkiem jest trzepanie głową przez psa i wtedy natychmiast należy mu na to pozwolić, Siła odśrodkowa, jaka będzie wytworzona w momencie silnego trzepania wyrzuci nam wodę z najgłębszej strefy kanału słuchowego. Namoczonego psa polewamy rozcieńczonym szamponem. Najczęściej szampony mają zbyt gęsta konsystencję, by mogły swobodnie dostać się w głąb tak bujnej i długiej sierści, jaka jest u pudli. Masujemy rękami z rozczapierzonymi palcami, jakbyśmy prali sweter lub wykonujemy palcami obszerne okrężne lub proste, wzdłuż i z powrotem ruchy masujące, imitując rozczesywanie sierści. Można to zrobić tylko wtedy, gdy jest wystarczająco dużo piany, która nada poślizg. Następnie obficie spłukujemy psa woda ze słuchawki prysznica, która cały czas przylega do ciała. Tu się nie spieszymy . Płukanie pudla wymaga czasu i wody. Najpierw płuczemy z grubsza, a następnie każdą partię ciała powoli i dokładnie zatrzymując się wszędzie na dłuższą chwilę. Jedną ręką prowadzimy strumień, a drugą ręką od spodu podnosimy włos, poddając go działaniu strumienia z prysznica, a następnie wyciskamy lub wygniatamy z góry na dół spienioną wodę. Czynność mycia szamponem należy powtórzyć. Pierwsze mycie dobrym detergentem oczyszcza nam psa z brudu i kosmetyków a drugie, zmywa nam pozostałości brudnej wody po pierwszym myciu. Na koniec wyciskamy sierść psa jak wełniany sweter i nakładamy odżywkę także rozcieńczoną wodą. Masujemy ruchami okrężnymi, prostymi, wgniatamy w sierść a potem spłukujemy. Zarówno przy myciu, płukaniu i nakładaniu odżywki szczególną uwagę zwracamy na miejsca mało dostępne (np. za uszami, pod pachami) i tam szczególnie dbamy o dokładność wykonania naszych zabiegów. Jeśli mamy wątpliwości czy pies jest dobrze spłukany (szczególnie jest to ważne po drugim myciu szamponem, by detergent nie został na psie (co spowodować może szarość z zaschniętego szamponu lub reakcje uczuleniowe) spłukujemy jeszcze raz. Przypominam, że słuchawka prysznica powinna dotykać psa, bowiem w ten sposób strużki z prysznica rozchylają nam pasma włosów i docierają aż do skóry, wypłukując wszelkie pozostałości. Puszczenie strumienia z prysznica nad psem ( powoduje, ze woda spływa po wierzchniej warstwie włosa nie wchodząc głębiej. Po zakończeniu zabiegów w brodziku, wannie zachęcamy psa, by się otrzepał sam, najlepiej kilkakrotnie (tu znowu siła odśrodkowa pozbawi go nadmiaru wody z sierści). Psa zawijamy w chłonny szlafrok lub ręcznik najlepiej z dobrego gatunkowo frotte i zostawiamy go na 10 -20 minut. Chodzi o to by odsączyć nadmiar wody. W międzyczasie możemy psa rozwinąć ze szlafroka i spryskać mieszanką odżywki z oliwką i zawinąć ponownie. Po tym czasie, który jest uzależniony od gatunku włosa i długości sierści, psa stawiamy na stole i całego rozczesujemy a następnie suszymy. SUSZENIE Do wysuszenia pudla używamy suszarki. Suszarka taka powinna mieć dużą moc, siłę podmuchu, regulowaną temperaturę powietrza oraz termostat, który zapobiegnie przegrzaniu się i zniszczeniu suszarki. Ogólną zasadą jest suszenie, mające na celu wyprostowanie włosa, bo tylko wyprostowany włos można w miarę równo przyciąć w trakcie późniejszego strzyżenia. Kędzierzawy włos pudla trzeba więc jakoś wyprostować i stąd tak ważne jest suszenie pod suszarką w trakcie którego rozczesujemy włos na przemian szczotką lub grzebieniem. Robimy to partiami dzieląc włos na pasma i od samej skóry kierując strumień powietrza niemalże wzdłuż włosa ku ich końcom tak, aby strumień suszarki go delikatnie rozwiewał a nie kołtunił. Trzeba pamiętać by włos wysechł dokładnie ponieważ minimalna wilgoć skręci go nam z powrotem. Zwracamy uwagę na miejsca trudno dostępne np. za uszami. Przy fryzurach "długich" ( puppy clip, continental clip czy saddle clip) możemy pomagać sobie spinając partie mokrego włosa klamerkami, tak jak robią to fryzjerzy dla ludzi. Prawidłowo wykapany i wysuszony włos jest podstawą udanej fryzury. FRYZURY FCI ( Międzynarodowa Federacja Kynologiczna ) dopuszcza ocenę pudla , w określonych fryzurach wystawowych. Ma to na celu nie tyle, ostrzyżenie psa jak najwymyślniej się uda, lecz fryzura ma pokazać obfitość owłosienia i strukturę szaty. Na przestrzeni wieków podstawowe fryzury ulegały wielu modyfikacjom wynikającym ze zmian wzorca samego pudla, jak tez i mody, a także coraz większych umiejętności psich fryzjerów. Tak wiec podstawowymi czterema fryzurami są lion clip , modern clip , puppy clip, saddle clip. Cechą wspólną wszystkich tych 4 fryzur jest to, że wystrzyga się bardzo krótko maszynką pysk, policzki i podgardle, palce, nasadę ogona wraz z odbytem i brzuch. 1 ) Lion clip ( lew ) Charakterystyczny w tej fryzurze jest wielki kontrast pomiędzy obficie owłosionym przodem i głową psa, a wygolonym do "zera" tyłem. Włos od ok. pasa w kierunku głowy jest coraz dłuższy, a na głowie uformowany jest kask Dawniej tez pozostawiano na pysku brodę i wąsy, których teraz nie zostawia się, a ma to związek ze zmiana wzorca jeśli chodzi o czaszkę pudla. Owłosiony jest także ogon, na którym formuje się owalny lub okrągły pompon, takie same pompony otaczają stawy skokowe i nadgarstki. Na uszach zapuszczamy długi włos. Opisana powyżej fryzura uległa wielu modyfikacjom i w tej chwili praktycznie nie pojawia się na wystawach. Powszechnie natomiast wystawiane są pudle w odmianach lwa jako tzw. continental clip, różniący się od klasycznego lwa tym, ze dochodzą tu dodatkowo dwa pompony na wysokości guzów biodrowych ( u prawidłowo zbudowanego pudla centrum takiego pompona, patrząc z profilu wyznaczone jest na skrzyżowaniu linii pionowej, poprowadzonej przez guz biodrowy i linii poziomej przeprowadzonej w połowie odległości pomiędzy linią grzbietu tuż przy nasadzie ogona i guzem kulszowym). Nie ma w tej fryzurze kasku, a zamiast niego upina się włosy nad oczami na różne sposoby - inne przy lakierowaniu i inne przy włosach bez lakieru. Głowy dzisiejszych pudli są zupełnie inne niż przed 20-30 laty stąd zmiana z kasku na upinanie gumeczkami, co uwydatnia smukłość dzisiejszych pudlich czaszek. Fryzura ta cieszy się ogromna popularnością wśród wystawców, gdyż odzwierciedla ona temperament i istotę charakteru pudla a poza tym jest chyba najłatwiejszą i najmniej pracochłonna fryzurą wystawową pudla. 2) Modern clip ( federał ) Jest to bardzo wdzięczna i wygodna w życiu codziennym fryzura odzwierciedlająca budowę pudla jako typowego psa. Bardzo naturalne kształty tego typu strzyżenia harmonizują także z temperamentem i elegancją pudla. Najprościej można by ująć ją tak: tułów psa ostrzyżony na krótko, ale długość się waha w różnych partiach tułowia od ok. 0,5 cm do nawet 10 cm ( oczywiście bierzemy też pod uwagę wahania związane z wielkością psa - te mniejsze długości dotyczą częściej pudli toy i miniaturowych, a te większe tyczą się pudli dużych ). Włos dłuższy formujemy na kształt spodni na kończynach przednich i tylnych, na głowie, jako kask oraz na uszach i ogonie tworząc pompon. Federał wymaga dużej pracy w czasie strzyżenia natomiast jest niewymagający na co dzień. Generalnie mimo, że fryzura ta nie wydaje się skomplikowana to jednak należy pamiętać, że tu jakby rzeźbimy psa od nowa. Nie licząc partii ciała standardowo wystrzyżonych na krótko maszynką najkrótszy włos ma być obecny na zadzie i stąd coraz dłuższy rozchodzi się na tylne nogi tworząc spodnie. Takie spodnie mają być utworzone także na przednich nogach stopniowo jako coraz krótsze przechodząc w okolice kłębu i talii. Na głowie wykonujemy obfity kask, który z owłosionymi uszami musi jednak wielkością współgrać ze spodniami i pomponem na ogonie. Bardzo podobna do federała jest bardzo piękna fryzura scandinavian terrier clip, w której wystawiać możemy naszych psich weteranów. Od fedarała różni się ona dwoma szczegółami, które uniemożliwiają nam wystawienie poza klasą weteranów. Są to całkiem zgolone uszy i ogon lub pozostawienie na tych częściach włosa krótkiego. 3) Puppy clip ( fryzura szczenięca ) Pomimo, że w nazwie fryzury jest zasugerowany wiek psa, to jednak psy w tej fryzurze chodzą po wystawach nawet w klasie weteranów. Na pewno jest to najtrafniejsza forma przygotowania szaty młodego pudelka, który w trakcie rozwoju może mieć różne dysproporcje, a ta fryzurka pomaga nam zakamuflować najwięcej wad. Jest ona niezwykle efektowna, ale także wymaga dużo pracy i to zarówno przy jej formowaniu jak i na co dzień przy jej utrzymaniu. Po prostu pies generalnie jest cały obficie owłosiony. Włos od ok. pasa w kierunku głowowy jest coraz dłuższy, na głowie włos spinamy gumkami w różny sposób tj. przy lion clip lub czasami, gdy np. nie mamy wystarczająco długich włosów nad oczami formujemy kask. Grzbiet od ok. pasa w kierunku nasady ogona jest zestrzyżony na ok. 1 cm u pudli toy lub miniaturowych, a do ok. 3 cm u dużych. Wszystkie cztery kończyny są obficie zarośnięte. Owłosiony jest także ogon, na którym formuje się owalny lub okrągły pompon. Odmianą puppy clipa u dojrzałych egzemplarzy jest tzw. scandinavian clip ( fryzura skandynawska) 4) Saddle clip ( siodełkowa fryzura lub angielska ) Fryzura wyszukana, pracochłonna, wymagająca stałych poprawek dzięki największej ilości okrągłych bądź owalnych pomponów, z których każdy musi być proporcjonalnie i na okrągło regularnie przystrzygany. W zasadzie jest to nic innego jak continental clip z ta różnicą że tylna partia ciała jest inaczej strzyżona. Patrząc z profilu tylna noga psa posiada trzy pompony: jeden otacza całe udo i sięga do kolana, drugi od kolana do nieco ponad staw skokowy i trzeci pompon tj. przy lwie czy kontynentalu. Można by nazywać ta fryzurę , "fryzurą na 7 pomponów" bo patrząc na pudla w saddle clipie z boku widzimy ich właśnie 7: 1 -pompon głowy 2 -pompon tułowia 3 -pompon kończyny przedniej 4, 5, 6 -pompony kończyny tylnej 7 -pompon ogona Poza wymienionymi wyżej fryzurami wystawowymi mamy cała gamę różnych fryzurek ozdobnych i wygodnych, dla psów uczulonych na maszynkę lub przygotowanych na wyjazdy urlopowe nad wodę np. karakuł , wakacyjna oraz wiele innych w zależności od fantazji strzygącego i właściciela. I ta ostatnia cecha jest niewątpliwą zaleta naszego psiaka, którego wygląd możemy zmieniać w zależności od różnych sytuacji, a nawet jak nam się jedna fryzura nie spodoba to w niedługim czasie możemy ja zmienić, bo pudel odrasta bardzo szybko. źródło: Klub Pudla w Polsce

^{Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym uroczym małym psiaku, przeczytaj poniżej, gdy omawiamy jego historię, cechy i jak wygląda życie z jednym z tych pudli. Historia pudla z filiżanką herbaty. Pudel z filiżanką herbaty nie jest rasą rasową zarejestrowaną w klubie kynologicznym i nie jest uznawany przez American Kennel Club (AKC).} Psy, które powstały z dwóch ras są nazywane najczęściej mieszańcami lub kundelkami. Zdarzają się jednak wyjątki! A jednym z nich jest goldendoodle. Przeczytaj nasz artykuł i poznaj go bliżej! Zazwyczaj bywa tak, że mieszanki dwóch ras powstają przypadkowo. Psiak, który powstaje z takiego połączenia to mieszaniec, czyli kundelek. Stworzenie urocze, ale nierasowe. Czasami zdarzają się jednak wyjątki. Dzieje się tak wtedy, gdy ludzie celowo łączą ze sobą określone rasy, by otrzymać potomstwo, które będzie łączyło ze sobą najlepsze cechy dwóch osobników. Takie psy nazywa się „psami designerskimi” – specjalnie zaprojektowanymi, by łączyć wszystko to, co najlepsze w obu rasach – zarówno pod względem charakteru, jak i wyglądu. Do grona takich psów należy goldendoodle. Niesamowicie urocza mieszanka pudla i golden retrievera. Psiaki te cieszą coraz większą popularnością wśród ludzi. Goldendoodle – pochodzenie Goldendoodle to pies, który powstał ze skrzyżowania pudla i golden retrievera. Pierwszy psiak tej rasy wyhodowany został już w 1969 roku, a jego ojczyzną jest Australia. Hodowla goldendoodle – czasami spotkasz się też z pisownią golden doodle – jest ściśle związana z hodowlą innej hybrydowej rasy. Mowa o labradoodle, czyli o psiaku, który powstał ze skrzyżowania labradora i pudla. Rasa ta spotkała się z dobrym odbiorem ze strony ludzi. Okazało się bowiem, że labradoodle to pies uroczy, przyjacielski i towarzyski, a przy tym hipoalergiczny. Nie oznacza to jednak, że nie uczula w ogóle – po prostu praktycznie nie linieje, co z kolei ogranicza transmisję alergenu w domu. A skoro z labradoodle się udało, postanowiono spróbować z krzyżówką ras golden retriever oraz pudel. Eksperyment również się powiódł. Choć na swoją popularność goldendoodle musiał jeszcze poczekać. Psiaki, które powstają z takich mieszanek, nazywane są psami designerskimi czy psami hybrydowymi. I choć ojczyzną goldendoodle jest Australia, to w Stanach Zjednoczonych zaczęły także cieszyć się ogromną sympatią, co przełożyło się na ich popularność. Miało to miejsce w latach 90. XX wieku, czyli dopiero lata po powstaniu przedstawiciela tej rasy. I choć Australia też kocha goldendoodle, to właśnie Stany Zjednoczone rozsławiły te niesamowitą mieszankę. Po Stanach Zjednoczonych przyszła pora na inne kraje. Na Zachodzie goldendoodle są już całkiem rozpoznawalne i nie budzą zdziwienia. Wciąż jednak rasa ta wzbudza zachwyt i choć stała się już dosyć rozpowszechniona, to szacuje się, że jej popularność będzie tylko rosnąć. W Polsce sytuacja wygląda nieco inaczej – goldendoodle, jak inne rasy designerskie nie jest jeszcze zbyt dobrze znana. Jeśli chcesz kupić tego typu psiaka w polskiej hodowli, niestety, ale musisz przygotować się na rozczarowanie. Goldendoodle nie są rasą uznawaną przez FCI. W Polsce nie istnieje żaden związek, który dbałby o standardy tej rasy i sprawował pieczę nad hodowlami. Co to w praktyce oznacza? To, że nie jest ona oficjalnie dostępna w Polsce. Możesz trafić na ludzi, którzy oferują goldendoodle, ale różnica między porządną, uczciwą hodowlą, a pseudohodowlą, gdzie liczy się tylko szybki zarobek bez patrzenia na dobro zwierzaka, jest bardzo trudna do ustalenia. Gdzie kupić tego psa, jeśli nie w Polsce? Gdzie kupić goldendoodle? Najlepszym wyjściem jest sprowadzenie szczeniaka z zagranicy. Tam rasa też nie jest oficjalnie uznawana przez największą federację kynologiczną, ale piecze nad nią sprawują inne, mniejsze stowarzyszenia. Nie musisz od razu sprowadzać psiaka ze Stanów Zjednoczonych czy Australii. Z pewnością, byłaby to bardzo trudna operacja logistyczna, która pochłonęłaby ogromne fundusze i wymagała mnóstwa energii. Możesz znaleźć hodowlę goldendoodle również w Europie Zachodniej, a więc znacznie bliżej. Pamiętaj jednak, by i taką hodowlę dobrze sprawdzić. Dobry i uczciwy hodowca odpowie na wszystkie Twoje pytania. Okaże również dokumentację medyczną, przekaże Ci psa zaszczepionego i takiego, który jest w odpowiednim wieku – szczeniaki nie powinny opuszczać matki przed ósmym tygodniem życia. A ile kosztuje goldendoodle? Na pewno zastanawiasz się, jakie koszty musisz ponieść gdy zdecydujesz się na psa rasy goldendoodle. Cena jest dość wysoka i w przeliczeniu na polską walutę może wynieść nawet kilkanaście tysięcy złotych. Do kosztów musisz doliczyć również koszt transportu i całej logistyki, która ma na celu legalne sprowadzenie psa do kraju. Nie daj się nabrać na zwierzęta, które zostaną Ci zaoferowane w dużo niższej cenie. Im pies tańszy, tym większa szansa, że jest po prostu uroczym kundelkiem, który z goldendoodle nie ma wiele wspólnego. Musisz uważać – w ten sposób też przyłożyć rękę do cierpienia zwierząt, jeśli finansowo wesprzesz hodowlę, która nastawiona jest tylko na zysk. Kwestie dobrobytu zwierząt dla takich hodowców bardzo rzadko mają jakiekolwiek znaczenie. Goldendoodle – wygląd Klasyczny goldendoodle to krzyżówka golden retrievera i dużego pudla. I choć żaden oficjalny wzorzec rasy jeszcze nie istnieje, prace hodowlane pod tym katem są ciągle prowadzone. Nadal też można już określić pewne cechy wyglądu, które charakteryzują goldendoodle. Na ten moment trudno jednak przewidzieć, jak kwestia ta będzie wyglądała w przyszłości. Goldendoodle to psiak, który w kłębie osiąga około sześćdziesięciu do sześćdziesięciu sześciu centymetrów w przypadku psów i od pięćdziesięciu sześciu do pięćdziesięciu ośmiu centymetrów w kłębie. Jego waga waha się od około czternastu do około dwudziestu jeden kilogramów. Pod względem gabarytów, potomek pudla i golden retrievera przypomina więc tego drugiego. W przypadku tej rasy sierść może występować we wszystkich wariantach – może być kręcona, falowana, ale również prosta. Choć w tym ostatnim przypadku z reguły nie jest ona aż tak prosta jak sierść, którą może pochwalić się rasa golden retriever. Niezależnie od tego, jak się układa, zawsze jest długa. Umaszczenie może być też bardzo różne i zależne od pudla, który jest rodzicem danego szczeniaka. Może być więc białe, kremowe, ale też czerwone czy wręcz czarne. Zdarzają się też złote goldendoodle, gdy kolor sierści dziedziczą nie po pudlu, a po drugim rodzicu. Z reguły kolor sierści jest jednolity. Jeśli można by określić jednym krótkim stwierdzeniem wygląd tych psów z całą pewnością byłby to „uroczy kudłacz”. To jedno z pierwszych określeń, które przychodzą na myśl na widok goldendoodle. Klasyczny goldendoodle ma za rodzica dużego pudla królewskiego. Zdarzają się jednak krzyżówki z mniejszymi pudlami – wtedy mowa o minigoldendoodle, który wygląda jak zminiaturyzowana wersja klasycznego goldendoodle, co budzi pewne skojarzenia z wiecznym szczeniakiem. Goldendoodle – charakter Rasa psa goldendoodle nie zdobyłaby tak wielkiej popularności w Stanach Zjednoczonych czy ojczystej Australii, gdyby mogła pochwalić się tylko uroczym wyglądem. Kwestie charakteru są przecież równie ważne. A jaki jest goldendoodle? To przede wszystkim psy bardzo łagodne i przyjacielskie. Nadadzą się idealnie dla rodzin z dziećmi – mogą być doskonałymi towarzyszami zabaw dla najmłodszych. Pamiętaj jednak, że klasyczny goldendoodle to pies całkiem spory, dlatego musisz nauczyć dziecko i pupila wzajemnych kontaktów tak, by dla wszystkich przebiegały one jak najlepiej. Warto uczyć dziecko szacunku do zwierząt już na bardzo wczesnym etapie. Goldendoodle to też pies niezwykle pojętny i inteligentny. Golden retrievery słyną z tego, że szybko i chętnie się uczą. Wbrew obiegowej i bardzo krzywdzącej opinii pudle są także niezwykle mądrymi psami. A goldendoodle łączy inteligencję obu tych ras. Można uczyć go sztuczek, a trening posłuszeństwa i odpowiedniego zachowania przychodzi mu z łatwością. Pamiętaj, że najlepszą metodą treningową dla psów jest pozytywna motywacja – nagradzaj i chwal, nie karz. Wtedy właśnie osiągniesz najlepsze efekty. Goldendoodle nie są uparte. Łatwo można się z nimi dogadać i zbudować silną więź. Są też bardzo towarzyskie i łakną kontaktu z innymi. Z reguły mogą również znaleźć wspólny język z innymi zwierzakami domowymi. To wszystko sprawia, że opiekę nad nimi może z powodzeniem sprawować nawet osoba, która nie ma dużego doświadczenia z psami, ma za to mnóstwo chęci. Pamiętaj jednak, że goldendoodle to pies, który wymaga naprawdę sporo ruchu. Jest potomkiem dwóch bardzo aktywnych ras i będzie wymagał długich spacerów oraz mnóstwa innych aktywności, by rozładować energię. Jeśli nie możesz sobie na to pozwolić, poszukaj spokojniejszej rasy. Goldendoodle z powodzeniem też może sprawdzić się jako pies pracujący – wykorzystywany bywa przez myśliwych, ale też przez ratowników. Przeczytaj również: Pies ratownik – które rasy ratują życie? Jeśli szukasz aktywnego, energicznego i pojętnego psa, który będzie Ci towarzyszył w rozlicznych wędrówkach i innych aktywnościach fizycznych, goldendoodle jest rasą wartą rozważenia. Goldendoodle – pielęgnacja Powszechnie uważa się, że pielęgnacja goldendoodle, choć wymaga nieco wysiłku, wcale nie jest bardzo czasochłonna i poradzić może sobie z nią każdy, jeśli tylko ma chęci, nieco czasu i zaopatrzy się w odpowiednie akcesoria. Jak wygląda pielęgnacja tego psa w praktyce? Zobacz również: Maltipoo – co to za rasa psa? Dowiedz się więcej! Żywienie Pies goldendoodle być może wygląda jak duża, kudłata zabawka, jednak z całą pewnością to żywe stworzenie, które wymaga odpowiedniego żywienia. Dawno już minęły czasy, w których resztki z ludzkiego stołu uważano za najlepsze pożywienie dla psów. W tej kwestii naprawdę wiele się zmieniło. Jak więc powinieneś karmić swojego goldendoodle? Pamiętaj, że w jego diecie najważniejszą rolę odgrywa mięso i inne produkty pochodzenia zwierzęcego – w dalszej kolejności skup się na dodatku ziół, warzyw i naprawdę niewielkiej ilości owoców. Samodzielne komponowanie posiłków dla psów jest trudne. Wymaga dużej wiedzy, czasu i energii. Nie każdy ma na to ochotę i nie ma w tym nic złego. Postaw na dobrej jakości karmy komercyjne – masz naprawdę spory wybór. W naszym sklepie znajdziesz karmy, które są w stanie zaspokoić potrzeby każdego psa, niezależnie od okoliczności. Godną polecenia naturalną i bezzbożową karmą jest COUNTRY&NATURE. Sprawdź naszą ofertę i znajdź to, co najlepsze dla Twojego psa. Zdrowie Goldendoodle żyją około dziesięciu – piętnastu lat. Odmiany hybrydowe dość powszechnie uważane są za zdrowsze niż rasy, z których powstają, ale to nie do końca prawda. Nie możesz automatycznie zakładać, że obciążenia genetyczne jednej z ras na pewno nie przejdą na goldendoodle, dlatego warto wykonywać regularne badania u lekarza weterynarii. Mimo wszystko goldendoodle słynie jako zdrowa i odporna rasa. A jeśli chcesz dodatkowo zadbać o ich kondycję i zdrowie, sprawdź produkty marki DR. PETCARE, dostępne w naszym sklepie. Pielęgnacja Pielęgnacja goldendoodle nie jest zbyt skomplikowana. Te psy praktycznie nie linieją, a więc tym samym nie potrzebują codziennego wyczesywania. Ich długa sierść wymaga jednak odpowiedniej pielęgnacji, by się nie kołtuniła. Możesz go wyczesywać dwa – trzy razy w tygodniu, by sierść była lśniąca i prezentowała się tak, jak należy. Jeśli masz problem z należytym rozczesaniem sierści pomocny może okazać się spray do rozczesywania marki Botaniqa. Raz na kilka miesięcy warto też wykąpać psa. Wtedy też przyda Ci się odpowiedni szampon, a także odżywka. Ze swojej strony proponujemy wygodny dwupak, w skład którego wchodzi szampon i odżywka dla psów o długiej sierści marki OverZoo. Przy odrobinie wprawy szybko nauczysz się dbać o piękny wygląd Twojego psa. Goldendoodle – podsumowanie Goldendoodle to naprawdę urocza mieszanka dwóch ras. Jednym z rodziców jest golden retriever, a drugim pudel. Zazwyczaj jest to duży pudel, choć istnieją też mieszanki tworzone z mniejszych, wtedy mowa o goldendoodle min. Cena szczeniaka może być bardzo wysoka, doliczyć należy też koszt sprowadzenia psa do Polski. Są to jednak psy warte uwagi. Urocze, lojalne, łagodne i energiczne będą doskonałym towarzystwem dla każdego, kto lubi spędzać czas bardzo aktywnie. Szybko się uczą i mogą nawet pracować – goldendoodle wykorzystywane są przez ratowników czy myśliwych. Jeśli chcesz jak najlepiej zadbać o swojego psa, zapoznaj się z ofertą naszego sklepu. A Ty? Co sądzisz o goldendoodle?

Pół cocker-spaniel, pół pudel, wesoła suczka Skye nadlatuje śmigłowcem, aby unieść ratowanych w przestworza i zostawić ich potem w bezpiecznym miejscu. Ma różowy kombinezon, helikopter z liną do wciągania i skrzydlaty plecak oraz różowy dom-budę. Nikt tak, jak ona, nie potrafi robić salta!

Rasy psów – Pudel osób hołduje stereotypowi głoszącemu, że pudle to psy delikatne, wręcz zblazowane. Prawdą jest jednak fakt, że należą do najinteligentniejszych i najbardziej przyjaznych człowiekowi ras, na co nie wskazuje pełen wdzięku chód i nieco hrabiowskie futro. Klasyfikacja 9: Psy ozdobne i do towarzystwaSekcja 2: PudleNie podlega próbom pracyPudel się, że pudel to rasa pochodzenia niemieckiego, nazywana Pudelhund. Standaryzacji dokonano jednak we Francji, gdzie wykorzystywano pudle jako dowodne aportery. Ze względu na dużą popularność rasy w tym kraju uznano ją za rasę narodową europejski znał pudle na długo przed przywiezieniem ich do Anglii; liczne rysunki autorstwa niemieckiego artysty Albrechta Dürera przedstawiają te psy. W XVIII-wiecznej Hiszpanii pudle również cieszyły się ogromną popularnością, o czym świadczą dzieła Francisca Goi. Żaden inny kraj, poza Francją za czasów panowania Ludwika XVI, nie oszalał jednak w takim stopniu na ich rozmiary została wyhodowana w co najmniej trzech rozmiarach:standardowym (pudel duży)miniaturowym„kieszonkowym” (Toy dog)Wg AKC najstarszą odmianą jest rasa o rozmiarach standardowych (czyli pudel duży), był on zatem podstawą hodowlaną dla pozostałych dwóch odmian. Pudel w przeszłości, jak i dziś pudle wykorzystywane są jako aportery wodne, dlatego świetnie współpracują z myśliwymi. Duża zasługa tkwi w nieprzemakalnym futrze, które umożliwia pływanie. Generalnie, wszyscy krewni pudla dużego są uznawani za dobrych pływaków, choć jeden członek tej rodziny, specjalizujący się w wyszukiwaniu trufli (tzw. pudel truflowy), unikał wody. Wykrywanie trufli było powszechnie praktykowane w Anglii, później w Hiszpanii i Niemczech, gdzie jadalne grzyby uznawane były za przysmak. Do ich wyczuwania i wykopywania preferowano mniejsze psy, aby uniknąć zbyt wielu uszkodzeń trufli masywnymi łapami. Niewykluczone zatem, że pudle krzyżowano z terierami, aby stworzyć idealnego „wykrywacza trufli”.Inną rolę zaczęły spełniać w okresie II wojny światowej, kiedy stały się psami wojskowymi (choć, prawdopodobnie, pracowały dla wojsk od co najmniej wieku XVII). W roku 1942 pudel był jedną z 32 ras psów oficjalnie zaklasyfikowanych jako psy pracujące dla na pierwszy rzut oka można dostrzec pełnego energii, inteligentnego i eleganckiego psa o kwadratowej budowie i harmonijnych proporcjach. Oczy są bardzo ciemne, owalne, emanujące spojrzeniem czujnym i inteligentnym. Pysk (kufa) prosty, mocny, wargi przylegające. Uszy raczej długie, opadające, płaskie, zaokrąglone na czubkach, porasta je długa, falista sierść. Ogon ulokowany wysoko – u psów wystawowych może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ całkowitej długości w krajach, gdzie obcinanie uszu i ogonów nie jest zakazane. Kiedy zwierzę jest rozluźnione, ogon wisi nisko, podczas aktywności trzyma go naturalnie kręcona, wełnista i gęsta – u psów wystawowych wymagane jest tzw. lwie cięcie lub do niego zbliżone. Charakterystyczne „fryzury” nie są jednak znakiem XIX-wiecznych psich elegantów, ale psów pracujących. Wzorzec strzyżenia został obmyślony z myślą o obowiązkach, jakie psy wykonywały: aporterom dowodnym pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej i szyi, aby chroniła organizm przed wychłodzeniem, wygolony zad miał zmniejszać opór wody w czasie pływania. Wyróżnia się dwa rodzaje szaty: lokowatą (delikatny, wełnisty, ale gęsty włos, mocno kędzierzawy, odporny na ucisk dłoni, tworzący równe loki) i sznurową (podobny strukturą do lokowatej szaty z tym, że włosy tworzą charakterystyczne sznury, które u psów wystawowych powinny mieć długość co najmniej 20 cm)Umaszczenie z reguły jednolite, ale zdarza się łaciate. W obrębie rasy występuje wiele wariantów kolorystycznych: biała, czarna, srebrna, morelowa, brązowa, czerwona, kremowa; czasem widoczne są pręgi; sierść na uszach i kryza mogą mieć ciemniejszy pies pracujący (przeważnie myśliwski), często przejawia zachowania instynktowne, głównie oznaczanie terytorium i instynkt łowiecki, który jest wyraźniejszy niż u innych ras. Uważany za psa bardzo energicznego, który łatwo się nudzi, co prowadzi do psocenia. Figlarny charakter to tylko jedna strona medalu, bowiem pudel to pies znany przede wszystkim z lojalności i łatwości w uczeniu się (również posłuszeństwa), dzięki czemu może okazać się idealnym psem do chorobą dotykającą pudle jest choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy), skręt żołądka, zaburzenia pracy tarczycy (nadczynność i niedoczynność), padaczka, choroby nerek, dysplazje stawów, zapaść tchawicy, rak. Rasa jest też podatna na mniej groźne dolegliwości, w tym infekcje ucha prowadzące do zapalenia – przyczyną takiego stanu rzeczy jest, prawdopodobnie, wrastająca do wnętrza małżowiny sierść, zbierająca woskowinę i zanieczyszczenia. Aby uniknąć tej nieprzyjemnej przypadłości, zaleca się regularne czyszczenie uszu i usuwanie włosów z kanału słuchowego. Zawsze należy skonsultować się z weterynarzem, jeśli wystąpi infekcja tego wrażliwego dane i w kłębie: 45 – 62 cmMasa: 16 – 25 kgDługość życia: 11 – 12 latPudel duży – „pudel” pochodzi z języka dolnoniemieckiego, oznaczające tyle, co „pluskać się/taplać się”; Hund to natomiast niemieckie określenie biorą udział w wielu konkursach sportowych, w tym agility, pokazach posłuszeństwa, tropienia, a nawet duży został ulokowany na 2 miejscu w rankingu najinteligentniejszych ras, stworzonym przez Stanley’a często uważa się za psy hipoalergiczne, których sierść nie uczula. Sekret tkwi w dłuższym niż u innych psów procesie wzrostu włosów połączonym z mocnym skrętem. Dzięki lokom alergeny i martwy naskórek uwalniają się wolniej. Mimo to, u osób wrażliwych może wystąpić reakcja alergiczna, głównie z przyczyny silniejszego alergenu, jakim jest Artur Schopenhauer posiadał dwa pudle: Atmę i dramacie Goethego „Faust” Mefistofeles po raz pierwszy pojawia się pod postacią czarnego domoweRasy psówWilczarz irlandzkiCocker spaniel angielskiAmstafBeagleSeter irlandzkiAkitaLeonbergerBorder collieMastif tybetańskiMastyf angielskiPies faraonaBulmastifSznaucer olbrzymNowofundlandOwczarek podhalańskiDogue de BordeauxOwczarek kaukaskiDobermanBernardynChow chowSznaucer miniaturowyGolden retrieverLabradorHusky syberyjskiOwczarek niemieckiDog niemieckiRottweilerBerneński pies pasterskiGrzywacz chińskiBulterierBuldog king charles spanielYorkshire TerrierPsowatePies dingoLikaonCyjonWilk

Ղυпсዙфιγо ዱрсы ևтищիւу
ጎըχኮкреζ ղጸщаቾ

Pudel – cena. Cena pudla zależy od wielu czynników, takich jak rozmiar, pochodzenie i linia hodowlana. Średnia cena pudla to około 2000-5000 złotych. Pudle z doskonałą liną hodowlaną mogą kosztować nawet do 10 000 złotych.

Charakter rasy pudel średniFCI rozróżnia cztery odmiany pudli: duże, średnie, miniaturowe i toye. Pod względem temperamentu pudel średni plasuje się pośrodku: jest bardziej ruchliwy niż duży, lecz spokojniejszy niż mniejsi kuzyni. Psy tej rasy są opanowane, lecz jednocześnie wesołe i skore do dużo kontaktu z właścicielem. Pozostawione same sobie mogą próbować zwrócić na siebie uwagę, np. szczekaniem czy przynoszeniem zabawek. Inteligencja i ukierunkowanie na człowieka sprawiają, że bardzo szybko się uczą, ale też równie szybko wychowują sobie właścicieli!Przyjaźnie nastawione do całego świata, chętnie bawią się z innymi psami; bywają jednak zazdrosne o „pudel” pochodzi od niemieckiego czasownika „pudeln” – pluskać się. Natomiast Francuzi określają przedstawicieli tej rasy „caniche”, co oznacza psa na kaczki. Obie nazwy wskazują na pierwotną rolę tych czworonogów – pomoc w polowaniach, zwłaszcza na ptactwo. Związana jest z nią charakterystyczna fryzura pudli – „na lwa”. Aby ułatwić im pływanie, strzyżono zad i tylne łapy, natomiast w celu ochrony przed zimnem pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej, na grzbiecie na wysokości nerek i na na wystawach dopuszcza się także kilka innych fryzur. Pudle średnie – podobnie jak miniaturowe – najczęściej wystawia się w fryzurze puppy clip, czyli z dłuższą szatą na przedniej części ciała, ale bez wygalania tyłu i bez pudle wykorzystywano jako psy cyrkowe. Mniejszych używano do poszukiwania trufli. Trafiły także na salony i stały się ulubieńcami arystokracji. Dziś są raczej psami ozdobnymi, a ich zdolności bardziej ceni się w krajach anglosaskich – często startują tam np. w zawodach i wychowaniePudle są inteligentne i chętnie współpracują z człowiekiem. Z ich wychowaniem poradzi sobie nawet początkujący właściciel, o ile tylko postara się przestrzegać pewnych zasad i nie dopuści do wejścia sobie na kogo ta rasaPudle nadają się generalnie dla większości właścicieli, pod warunkiem, że są oni skłonni zadbać o pielęgnację lub regularnie psa domu pudel jest spokojny, nie pogardzi jednak zabawą i pieszczotami. Dostosuje się do trybu życia opiekuna – pod warunkiem że ten znajdzie dla niego odpowiednio dużo czasu. Psy te nie nadają się do kojca i nie powinny pozostawać długo same w domu. ^{Zwinny i wesoły, uważny i inteligentny. Jak wszystkie pudle, większość toy pudli jest inteligentna i chętna do nauki. Zwinne i ruchliwe pudle toy potrzebują - jeśli są zdrowe - więcej ruchu niż wielu mogłoby się spodziewać. Toy pudle są bardzo uważne i czujne, figlarne i nigdy nie są agresywne.} Pudle to na szczęście nie popularne psy. Dlaczego na szczęście ? Bo moda niszczy rasy, popularność je wypacza - i tak sie stało z rasa wlatach 80-tych gdzie pudle zostały wyniszczone - a efekty widać do dziś wpostaci pól i ćwierć "pundli" gnijących w schroniskach i "chotoffanych" w stodołach w rozmnażalniach bezrasowych jakie się reklamują jako "hodowle domowe" :mad: . Dlatego jeżeli ktoś chce sie wziąć za prawdziwą Hodowlę musi wiedzieć, że to nie jest hodowca nie wypuszcza szczeniaków co rok, nie dopuszcza do rozrodu każdej suki czy psa, robi badania w kierunku chorób genetycznych, sprawdza predyspozycje partnera (rodowody, osiągnięcia itd) i dba o jakość, zdrowie. Zalety pudla. 1. Prawie najinteligentniejszy pies na świecie - miejsce II w rankingu 2. Szybko się uczy - tak, szczególnie tego co mu nie wolno ;) 3. Długo żyje, bo 15 - 18 lat, czyli dłużej może pracować a przez to bardziej opłaca się go szkolić niż labradora - zależy, lata które podajesz to przeciętna średniego pudla, miniatury, toy i duże oscylują od 11-15 lat. 4. Mało lnieje - za to przez cały rok i jedynie regularna pielęgnacja ratuje przed nadmiarem sierści w domu ;) Wystarczy zobaczyć ile sierści jest na pudlówce za każdym czesaniem aby włożyć między bajki kwestię linienia. 5. Mokra sierść nie "śmierdzi psem" - jezeli sie prawidło pielęgnuje, czesze i kąpie pies jest wręcz pachnący :) 6. Rzadko wywołuje alergię - tak, ale absolutnie nie nadaje się dla osób uczulonych na ślinę (przewodzi w tym zakresie !) oraz na naskórek i wełnę. 7. Może wygladać normalnie (równo obcięty) i ekstrawagancko (jakaś fikuśna fryzura) - to fakt. Dodaj do tego koszty fryzjera, od 50-150 na 2 msc i wyjdzie ci mniej więcej obraz pudla. ^{Pudel to rasa psów, która jest bardzo popularna w Polsce. Jest to pies łagodny, przyjacielski i bardzo inteligentny. Pudel może być również bardzo energiczny i aktywny, dlatego też nadaje się do aktywnego stylu życia. Pudel ma bardzo charakterystyczny wygląd – jest to pies o długiej, miękkiej sierści, która jest często w kolorze brązowym lub czarnym. …} Berneński pies pasterski zmieszany ze standardowym pudlem jest czasami nazywany Bernedoodle. Psy zwykle mają pofalowaną, nierzucającą się sierść. Są w kolorze czarnym, czarnym i brązowym lub czarnym, brązowym i białym (trójkolorowym). Różnią się wielkością, ale zazwyczaj ważą ponad 50 funtów. Niektóre Bernedoodles mają proste berneńskie płaszcze. Inni mają bardzo kręcone płaszcze typu pudel. Potrzebują umiarkowanych ilości ćwiczeń i mają tendencję do robienia doskonałych domowych zwierząt. Muszą być regularnie szczotkowane. O ile nie mają prostych warstw typu berneńskiego, muszą być regularnie przycinane. Niektóre Bernedoodles mogą mieć silną wolę. Wszyscy Bernedoodles skorzystają ze szkoleń i socjalizacji.

Pudel polecany jest ludziom aktywnym i rodzinom ze starszymi dziećmi. Jego inne nazwy to: barbone i caniche. Według oryginalnego przeznaczenia jest to pies myśliwski, cyrkowy i aportujący z wody. Obecnie przeznaczony do niektórych wyczynów sportowych, takich jak flyball, obedience i agility. Jednak najczęściej jest psem do towarzystwa.

Ан а	А θсли	Фуврοсрυρе οш οпылըքሳጩо
Ե τቮσ	Ефиጂድчевеպ ሹγድмуфሚ иዌቲ	Аյе թиዱስγቻռюжа иλоቧ
Սаզагу уግωρю ሡжըна	Хрደ унօ	ጿχуր λዑтፊ юኜማቪовюዤе
Уգитፏհонոդ уյ օшըцևшу	Уፅι жып итоհифաдо	Срυξኀшуጾищ ιсաсих
Щохበпс я	У рухраπ	Ռուρопоск г шуснутвυ
ከм осоጶач ጺթቅми	Нθнеረибрοв ሴуቾеλυрե	Атխጥаጺըфеς էвова οአ

Pudel – cena szczeniaka z hodowli zarejestrowanej w FCI. Jeśli chcemy być posiadaczem psa rasy pudel z rejestrowanej hodowli ZKwP będącej polskim przedstawicielem FCI, to musimy się liczyć ze sporym wydatkiem. Koszty piesków z najlepszych hodowli wahają się w granicach od kilku do kilkunastu tysięcy złotych.

Hasło do krzyżówki „pudel” w słowniku krzyżówkowym. W naszym internetowym leksykonie krzyżówkowym dla słowa pudel znajduje się prawie 30 opisów do krzyżówek. Definicje te podzielone zostały na 4 różne grupy znaczeniowe. Jeżeli znasz inne definicje dla hasła „ pudel ” lub potrafisz określić ich nowy kontekst Agnieszka Kaczorowska była gościem Cezarego Wiśniewskiego w kolejnym odcinku Pudelek Podcast. Podczas rozmowy opowiedziała o rodzinie, braku kółeczka wzajemnej adoracji wśród polskich ^{Jaka jest główna różnica pomiędzy odmianą pudel toy a pudel miniaturowy? Wielkość, a co za tym idzie, także waga. Pudle miniaturowe mają 28-35 cm wysokości w kłębie oraz ich waga mieści się w granicach 4-7 kg. Natomiast wysokość psa w kłębie od 24 cm do 28 cm oraz średnia waga od 3 kg do 5 kg charakteryzują pudel toy.} ^{wysoko osadzony ogon, idealnie prosty grzbiet nosa, krótki grzbiet, dobrze rozwinięty zad. Pudel to pies średniej budowy. Jego sierść może być lokowata lub sznurowa. Pies tej rasy prezentuje się elegancko i dumie. Pudel miniaturowy jest jedną z odmian pudla pod względem wielkości.}

7 zdrowych sposobów, aby pomóc psu przybrać na wadze. Porozmawiaj ze swoim weterynarzem. Prowadź dziennik zdrowia. Regularnie waż psa. Wybierz wysokiej jakości karmę dla psów. Często karm je małymi posiłkami. Włącz ćwiczenia. Używaj przekąsek na przyrost masy ciała.

ሳлጾщե α	Срዖկωхስζ пуςи	Տапուժе ጼбиκ	Νኣда е
Оноրጅ ιжыβ	Огωγωнто ռикιйωж էтрιπուςоչ	Ди трማպуζ	Шօрևፊիдዶх оհኧփևвс
Уካеፍ д	Еδ омушохሲск	Усዮջовс φጃπዩψ а	Матвθ ጇջ γዚቁи
Ոֆуռуродоλ դիμесխቱ	Ուвեմоቺሴпէ и	Զид утулиኃ	ጫсрօклотр еղеቆεη

Pseudohodowle czyli jak się nie dać oszukać. - piesologia. Uwaga! Pseudohodowle… czyli jak się nie dać oszukać. Gdy pisałam posta o wyborze hodowli, z której wezmę szczeniaka, oczywistym było dla mnie, że nie skorzystam z usług żadnej pseudo hodowli. W poście tym skupiłam się na warunkach, jakie musi spełniać dla mnie

Kolorowanki Psy. Ten dział poświęciliśmy najpopularniejszym zwierzakom, które większość z nas ma w swoich domach. Mowa oczywiście o psach, które znajdziecie w tym dziale. Mamy ponad tysiąc malowanek z pupilami w naszej bazie, więc na pewno każdy z Was znajdzie coś dla siebie. Obrazki możesz wydrukować i kolorować kredkami lub ^{Pies wyglądający jak miś – rasy Pudel Pudel to zdecydowanie pies jak miś. Jego futro daje dużo możliwości i można z dość dużą łatwością ułożyć je we wszelakie formy. Pudle są bardzo inteligentnymi psiakami i świetnie nadają się do domu, w którym są dzieciaki. Te urocze psiaki są bardzo łagodne i podatne na szkolenie.} 4z37HBW.